ნუკი კოშკელიშვილი: ასე მეგონა, პარიზში, პირდაპირ „ფეშენ-ვიქის“ კულისებში ვიმშობიარებდი

23:00 22.10

გიორგი ახვლედიანი: 26 წელი მეგონა, რომ ამას ვერასდროს გავაკეთებდი და მეამაყება, რომ ეს შევძელი

22:01 22.10

მადონა კოიძე: ხშირად ვიკეტები და საკვების გარეშე შეიძლება, დავიძინო და დღე და ღამე გადავაბა

20:01 21.10

გიორგი წერეთელი: სამი წელი მე და ჩემი ცოლი რესტორანში, პატარა ოთახში ვცხოვრობდით

14:37 16.10

ეკა ანდრონიკაშვილი: ახლა რა ეტაპსაც გავდივარ, მგონია, დაჭიმული რეზინასავით ვარ და კიდევ იჭიმება - ასეთ მოლოდინის რეჟიმში ვარ

23:00 15.10

თაკო დოლაბერიძე: მარტოს არ მიყვარს კარგად ყოფნა

22:00 14.10

ირმა ხეცურიანი: ყოველდღე ვჩუქნი რაღაცას საკუთარ თავს

22:00 13.10

ლაშა რამიშვილი: დედა და მამა, ძალიან ძნელად ამბობენ ჩემზე კარგს

22:00 11.10

ნიკო ნანიტაშვილი: ხშირად საჭმელიც არ მქონია, მაგრამ ეს ყველაფერი ამდიდრებს და ამის გამოვლაც აუცილებელია

22:00 09.10

მერიკო კარტოზია: პირადი ცხოვრება ვერ ამეწყო, მეც არ შევუწყვე ხელი, არასდროს მეცალა

13:39 09.10

ქეთი ხუციშვილი: შეიძლება, ერთი დღის განმავლობაში 30–40-ჯერ შემეცვალოს განწყობა სრულიად უმიზეზოდ

20:00 04.10

გიორგი თორაძე: ახალი წლის ღამეს, ჩემი და დედაჩემის თვალწინ, მამა ინფარქტით გარდაიცვალა. მაინც შევძელი, ავდექი, წავედი, დავდექი სცენაზე და ახალი წელი სიმღერით მივულოცე ხალხს

21:00 02.10

ნინო მეუნარგია: ვუყურებდი დედის მკვლელს, რომელიც ვერ გავიმეტე

17:04 02.10

დათო კენჭიაშვილი: ყველაზე მეტად ცხოვრებაში საკუთარი თავის მეშინია

22:01 23.09

შაინინა: ორი კვირა ხელოვნურ სუნთქვაზე ვიყავი

23:00 22.09

ლოლა წერეთელი: პლასტიკურ ოპერაციას ვიკეთებ. მთლიანად ვიცვლი სახეს, ახალი ლოლიკო დაიბადება

20:00 22.09

გიორგი ძოწენიძე: შეიძლება, გამარჯვებამ უფრო მეტი ზიანი მოუტანოს ადამიანს, ვიდრე მარცხმა

22:00 16.09

მაია ბარათაშვილი: ოჯახი რომ არ შევქმენი და შვილები არ მყავს, ამაზე არც ვფიქრობ, მარტოობასაც თავისი პლუსები აქვს

23:00 15.09

გურამ ლომიძე: ციხეში რომ არ მოვხვედრილიყავი, გამარიდეს იმ გარემოს და მომიწია ახალდაბაში გადასვლა

22:00 15.09

ნუცა ჯანელიძე: არ ვნანობ, რომ ოჯახი არ შევქმენი

22:30 12.09