ვიკა კალანდია: ჩადიხარ პატარა გოგო უცხო ქვეყანაში და ყველას უნდა დაუმტკიცო, რა შეგიძლია - ეს დიდი გამოწვევაა

– ვიკა, რამდენად რთული იყო გადაწყვეტილების მიღება, სამშობლოდან შორს, ფაქტობრივად, ნულიდან დაგეწყო ცხოვრება და რატომ გადაწყვიტე სწავლის გაგრძელება ამერიკაში?

– რამდენიმე თვეა, ნიუ-იორკში Terry Knickerbooker-ის film studio- ში, მაიზნერის მეთოდს ვსწავლობ. ვფიქრობ, როცა კომფორტის ზონაში ხარ, გაქვს სტაბილური შემოსავალი, არაფერი განსაკუთრებული არ ხდება. სწორედ, ამიტომ მივიღე ეს გადაწყვეტილება. ზოგადად, მიყვარს გამოწვევები, სიახლეები, ამიტომ გადავწყვიტე, რაღაც ახალი მეცადა, ჩამოვსულიყავი ნიუ-იორკში და მესწავლა მეთოდი, რომელიც ყოველთვის მაინტერესებდა. გადაწყვეტილების მიღება რთული არ ყოფილა. ზუსტად ვიცოდი, რა მინდოდა, ამიტომ ბევრი არც მიფიქრია. მხოლოდ რამდენიმე კომპეტენტურ ადამიანს ვკითხე, რომელი სკოლა ამერჩია, რომელი იყო საუკეთესო ამ მეთოდის შესასწავლად. გავიგე თუ არა, დავიწყე საბუთებისა და პორტფოლიოს მომზადება. ყველაფერი ძალიან მარტივად მოხდა. თუმცა, ამ გადაწყვეტილების მიღება მაინც რთული იყო და ვფიქრობ, მთელი ხიბლიც სწორედ ამაშია. მთელი მსოფლიოდან, განსაკუთრებულად ნიჭიერი, ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებული ინდივიდები ჩამოდიან და ისინიც ჩემსავით ეძებენ რაღაც იმ ნაპერწკალს, რომლისთვისაც მე ვარ ამერიკაში ჩამოსული.

– სანამ ყველაფერი გაირკვეოდა და დალაგდებოდა, იყო შიში და განცდა?

– რა თქმა უნდა, იყო შიშიც და განცდაც. ჩადიხარ პატარა გოგო უცხო ქვეყანაში და ყველას უნდა დაუმტკიცო, რა შეგიძლია, რა იცი, არავინ გიცნობს... ეს დიდი გამოწვევაა. ზოგადად, მიყვარს გამოწვევები და ამიტომაც გადავწყვიტე, ჩემი კომფორტის ზონა დამეტოვებინა საქართველოში და აქ წამოვსულიყავი სასწავლებლად. თან, როგორც გითხარით, ყოველთვის მაინტერესებდა მაიზნერის მეთოდი და ავარჩიე, საუკეთესო სკოლა, სადაც რამდენიმე გასაუბრების ტური გავიარე და მოვხვდი. წარმოიდგინეთ, არ გამჭირვებია, რადგან ზუსტად ვიცოდი, რა მინდოდა, რისთვის მოვდიოდი, რა მიმართულებით. გადაწყვეტილების მიღება, რომ სასწავლებლად წამოვსულიყავი, რთული არ ყოფილა.

– თუმცა, მანამდე იყო „ეფლის“ რეკლამაში მონაწილეობა და „ნეთფლიქსის“ სერიალში ეპოზიდური როლი. ვინ დაგინახა და აღმოგაჩინა და იყო ეს შენთვის, როგორც მსახიობისთვის, ახალი გამოწვევა? ზოგადად, რამდენად გიყვარს ან გაშინებს ცვლილებები და გამოწვევები ცხოვრებაში?

– „ეფლის“ საერთაშორისო რეკლამაში მონაწილეობა ფანტასტიკურად მახსენდება. თვითონ ქასთინგის პერიოდიც და შემდგომ გადაღებების პროცესიც. რეკლამას იღებდა „მეტრო ფროდაქშენი“, ქასთინგში მონაწილეობისთვის არჩევდნენ გოგონებს საქართველოდან, ესპანეთიდან და ამერიკიდან. ძალიან ბევრი ტური გავიარე. ქასთინგი სრულიად გასაიდუმლოებული იყო, არავინ არაფერს გვეუბნებოდა, რა ბრენდის რეკლამა იყო, ვინ იღებდა და ასე შემდეგ. მოკლედ, არაფრის საქმის კურსში არ ვიყავით. უბრალოდ, ქასთინგის მენეჯერი მეუბნებოდა, რომ რეკლამას იღებდა ძალიან ცნობილი და აღიარებული რეჟისორი და იყო საერთაშორისო ბრენდი. ჩვენც ბრმად დავდიოდით ქასთინგზე. მერვე ტურის მერე, დამირეკა თინა ხიზანიშვილმა და მითხრა: ვიკა, ხვალ მიდიხარ პრაღაში, ჩაალაგე ბარგიო. მოკლედ, მეორე დღესვე გამამგზავრეს პრაღაში, უნდა ვყოფილიყავი სამი დღე და ვიყავი, პირველი, ეგრეთ წოდებული, გამხსნელი კადრის მონაწილე. გადაღების პროცესმა ძალიან კარგად ჩაიარა. რეჟისორისგან და პროდიუსერებისგან მადლობაც დავიმსახურე და კმაყოფილები დავემშვიდობეთ ერთმანეთს. მეორე დღეს სასტუმროში მძღოლმა მომაკითხა, რომ აეროპორტში წავეყვანე. თვითმფრინავში ჩასხდომის რეგისტრაცია იყო დაწყებული, როცა ჩეხმა პროდიუსერმა დამირეკა და მითხრა: თუ შეიძლება, ხუთი დღით კიდევ რომ დარჩეთ, გვინდა, კიდევ ერთ სცენაში გადაგიღოთო. რასაკვირველია, იმ წამსვე მივიღე გადაწყვეტილება და უნდა გენახათ, რა სისწრაფით მოვატრიალე ჩემი ჩემოდანი (იცინის). მძღოლზეც კი უარი ვთქვი და პირდაპირ სეტზე მივედი. ამ ხუთი დღის განმავლობაში სეტზე ვიყავი. რომ არ მომეწყინა, წამიყვანეს ზოოპარკში, ვესწრებოდი სხვადასხვა სცენის გადაღებას და მერე გამიმხილეს, რომ ბოლო, დასკვნით სცენაში უნდა გადავეღეთ. სხვათა შორის, ამ სცენისთვის ამერიკიდან ჰყავდათ ჩამოყვანილი ფანტასტიკური, საოცრად ლამაზი გოგო, მაგრამ ისე გადაწყდა, რომ საბოლოო ჯამში, მე ჩავანაცვლე. კი მომერიდა იმ გოგოსთან ასეთი უეცარი ცვლილება, მაგრამ ეს რეჟისორისა და პროდიუსერების გადაწყვეტილება იყო და არა ჩემი (იცინის). „ნეთფლიქსში“ იყო პატარა ეპიზოდური როლი, თუმცა გადაღებებზე უდიდესი გამოცდილება მივიღე. ფილმს იღებდა „ოსკარზე“ ნომინირებული, ცნობილი რეჟისორი პიტერ ვებერი და მასთან მუშაობა საკმაოდ საინტერესო იყო და ჩემთვის დიდი გამოცდილება.

– ვინც გიცნობს, იცის, რომ საკმაოდ ხალისიანი და მხიარული ხარ. თუმცა, სერიალმა საკმაოდ მკაცრი და კაპრიზული ქალის იმიჯი შეგიქმნა. რითი ჰგავდი შენს გმირს?

– როცა გამიცნობენ, პირველად ეს რეაქცია აქვთ: უი, შენ რა სხვანაირი ყოფილხარ სინამდვილეშიო (იცინის). ვფიქრობ, თიკას – ჩემს პერსონაჟს სერიალიდან, არ ვგავარ.

– როგორია სტუდენტური ცხოვრება?

– ოჯახის წევრებისა და მეგობრების მოსაკითხად თავისუფალი დრო ყოველთვის მაქვს. ვიცი, როგორ მგულშემატკივრობენ. მუდმივად კონტაქტზე ვართ და სულ ვუზიარებ ჩემს სიახლეებს. ძალიან მავსებს და მაბედნიერებს მათთან კონტაქტი და კომუნიკაცია. მაქვს ძალიან საინტერესო ლექციები საინტერესო პროფესორებთან. დაკავებული ვარ, რადგან საკმაოდ ბევრი დავალება მაქვს. ჯგუფში დაწყვილებული ვართ და ყველა თავის პარტნიორთან გადის თავის დავალებას და სცენას. შემდეგ გვაქვს რეპეტიციები პროფესორებთან და ეს ყველაფერი, ძალიან საინტერესოა.