მევახშეობის და ფუფუნების შესახებ

* * *

ისე არავინ აზიანებს საზოგადოებას, როგორც მევახშეები. მათ მიერ საზოგადოება უფრო მეტად კვნესის, ოხრავს და უძლურდება, ვიდრე უცხოტომელი მტრებისგან!

* * *

კურდღლებზე ამბობენ, რომ ისინი ერთდროულად შობენ, კვებავენ და ამავე დროს ჩაისახავენ კიდეც შვილებს. მევახშეებსაც ფული ერთსა და იმავე დროს ვალადაც მიეცემათ, უჩნდებათ და უმრავლდებათ კიდეც.

* * *

თესლი ნაყოფს თავიდანვე არ გვაძლევს და ცხოველებიც მხოლოდ დროის განმავლობაში ხდებიან მოწიფულნი, მევახშე კი რა დღესაც იშვება, იმავე დღეს იწყებს გამრავლებას.

* * *

მევახშე უბადრუკ ცხოვრებას ეწევა, ყოველთვის შიშსა და მწუხარებაშია; შიშში – იმის გამო, რაც აქვს, მწუხარებაში კი – იმის გამო, რაც ჯერ არ გააჩნია.

* * *

მევახშეები ყველგან მიიღებენ თავიანთ სასჯელს: ამ ცხოვრებაში, სიკვდილის ჟამსაც და სიკვდილის შემდეგაც.

* * *

ძუნწი უსასრულოდ კრებს, დარდიმანდი კი ბოლომდე გაანიავებს.

* * *

ფუფუნებაში მცხოვრები მდიდრები ღარიბებზე ღატაკნი არიან.

* * *

ბევრი ადამიანი ზედმეტ ქონებად იმიტომ არ თვლის რაიმეს, რომ ყველაფერი, რაც აქვს, ზედმეტია.

* * *

ერთი ლხინს აწყობს მთელი ქვეყნისთვის, შემდეგ ლამის მთელი ქვეყანა გადათელოს.

* * *

ერთი ითმენს ნაკლოვანებას სიბერეში, ვინაიდან ახალგაზრდობაში საკმარისად არ მოაგროვა ან შეძენილი ქონება გაფლანგა. „შენ ცუდად სადილობ იმიტომ, რომ მეტისმეტად კარგად ისაუზმე“, – თქვა ერთმა ძველმა ბრძენმა.

* * *

ყოველივე იმის შორისაც, რაც გვჭირდება, უნდა გქონდეს აუცილებელი და არა ზედმეტი!

* * *

თუ ზედმეტს ყიდულობ, მალე საჭიროსაც გაყიდი.

* * *

მიატოვე არა მხოლოდ ამაო საზრუნავი ზედმეტისათვის, არამედ საჭიროსთვის ზედმეტი ზრუნვა!

* * *

ნუ გამოძღები პურით და არც ღვინო მოგინდება!