გამოცდა სიხარბით

– შეიძლება? – მორიდებით იკითხა ლადომ.

– რა თქმა უნდა, ნანა წამოდგა და სტუმრებს მიეგება.

– თქვენთან გვინდა გადმოსვლა, – ანრიმ ეს მოკლე წინადადება უცებ ჩაილაპარაკა და ამოისუნთქა.

– მოხდა რამე? – ჰკითხა ნანამ.

– ჩვენთან ყველაფერი ცუდადაა. დეამ ახალი წესები შემოიღო. ყოველ საათში უნდა მოვახსენოთ, სად ვართ და რას ვაკეთებთ. გუშინ კი გამოგვიცხადა, რომ ნაკლებს გადაგვიხდის, იმიტომ რომ ნელა ვმუშაობთ.

– სწრაფად რატომ უნდა იმუშაოთ? – დააზუსტა ნანამ.

– ევროპული სტანდარტები უნდა დავიცვათო. ჩვენ ვუხსნით, რომ სწრაფად და ხარისხიანად ერთად არ გამოდის, მაგრამ არაფრის გაგონება არ უნდა.

– ირაკლი?!

ახალგაზრდა ვაჟებმა ერთმანეთს გადახედეს. ცოტა ხანს ორივე ყოყმანობდა, შემდეგ კი ისევ ანრიმ იმარჯვა:

– ის ეთანხმება დეას, ამბობს, რომ დეა კარგად ერკვევა თანამედროვე მეთოდებში.

ნანამ ფანჯარაში გაიხედა, ფიქრობდა. არცერთში არ ეპარებოდა ეჭვი, უბრალოდ არ უნდოდა, რომ ირაკლის დაპირისპირებოდა, მიუხედავად მომხდარისა.

– კარგი. ორშაბათიდან გამოდით. ხელფასი ის გექნებათ, რაც ადრე გქონდათ.

– როდესაც ისინი წავიდნენ, ანამ იას დაურეკა:

– იაკო, რეკლამაზე რა ხდება?

– ხვალ გამოქვეყნდება ყველა რეიტინგულ საიტზე და დავბუსტავ ყველა სოციალურ ქსელში. ჩემს კლიენტებსაც მოვუყევი შენზე. ერთი ქალბატონი საბავშვო ავეჯით დაინტერესდა.

– შესანიშნავია. აშკარად გამოდის.

***

ამასობაში ირაკლი შეკვეთების ანგარიშს ათვალიერებდა. რიცხვები არაფერ სანუგეშოს არ ეუბნებოდნენ.

– დეა, რატომ არის ასე ცოტა შეკვეთა ამ თვეში?

– ბატონო ირაკლი, სეზონი არ გვიწყობს ხელს. ამას ემატება კონკურენცია – ბაზარზე ახალი მოთამაშეები გამოჩნდნენ.

– ვის გულისხმობ?

– მაგალითად, ახალი სახელოსნო „ნაია“. აქტიური სარეკლამო კამპანია აქვთ და ძალიან დაბალ ფასს სთავაზობენ მომხმარებელს.

ირაკლი დაფიქრდა – სახელწოდება ეცნო.

– და ვინ არიან? – ჰკითხა დეას.

ახალგაზრდა ქალმა მხრები აიჩეჩა: წარმოდგენა არ მაქვს. უკვე ორი კლიენტი წაგვართვეს. ეკა ნიშნიანიძემაც მათ გაუგზავნა მოთხოვნა ავეჯის დიდ პარტიაზე და ფასებს ელოდება.

ირაკლი გაბრაზდა:

– და არ იცი, ვინ არიან?! აქამდე რატომ არ გაარკვიე?

ეკა ნიშნიანიძე მათი ძალიან მსხვილი კლიენტი იყო და საკვანძოც და თუ მას სხვა გადაიბირებდა, ეს ირაკლის კომპანიას დიდ ფინანსურ ზარალს მიაყენებდა.

– დაუკავშირდი და დაუყოვნებლივ შესთავაზე ფასდაკლება.

– რამდენი? – დააზუსტა დეამ.

– ნებისმიერი! ოცი-ოცდაათი პროცენტი, მნიშვნელობა არ აქვს. დამკვეთი რამენაირად უნდა შევინარჩუნოთ.

დეამ თავი დაუქნია და მაშინვე ტელეფონი ამოიღო. ირაკლი კი ჩაფიქრებული იყურებოდა გარეთ. ცდილობდა, გაეხსენებინა, საიდან ეცნობოდა კონკურენტის სახელწოდება.

მხოლოდ საღამოს, როდესაც სახლში მიდიოდა, მიხვდა: ნაია ნიშნავდა ნანასა და იას. დებს ამ სახელწოდების რაღაც შპს ჰქონდათ ჯერ კიდევ სკოლაში სწავლისას.

– ყოფილი ცოლი გამიხდა კონკურენტი?! – რატომღაც, გაბრაზდა ირაკლი ცოლზე, რომელსაც ყოველმხრივ ცუდად მოექცა.

სახლთან მივიდა, მაგრამ არ გადასულა: მანქანაში იჯდა და მომხდარს იაზრებდა:

– ესე იგი, არ გატყდა, არ გაიქცა სამსახურის მოსაძებნად, გადაწყვიტა, რომ ჩემთვის ომი გამოეცხადებინა, – ირაკლი ვერც კი ხვდებოდა, რომ ომი მან დაიწყო და ნანა მხოლოდ თავს იცავდა.

– ომი გინდა?! კარგი. აბა, ვნახოთ, ვინ ვის აჯობებს, – ხმამაღლა ავად წარმოთქვა ირაკლიმ და მანქანიდან გადავიდა.

მეორე დღეს გადაწყვიტა, თავად მისულიყო ყოფილი ცოლის საამქროში. მისამართის გაგება არ გაუჭირდა. იმიტომ რომ რეკლამებით იყო აჭრელებული ყველაფერი.

ირაკლიმ მანქანა შორიახლო გააჩერა: გარედან არაფერი განსაკუთრებული, უბრალოდ მოწესრიგებული შენობა ჩანდა. ერთ საათში სახელოსნოდან სამსონი გამოვიდა, კიდევ ცოტა ხანში – ანრი და ლადო და... ირაკლი გაცეცხლდა. მიხვდა, რომ მისი ყოფილი თანამშრომლები უბრალოდ კი არ წავიდნენ მისგან, არამედ მის ყოფილ ცოლთან გადავიდნენ სამუშაოდ.

ტელეფონი ამოიღო და ნანას დაურეკა:

– საქმე მაქვს, უნდა ვილაპარაკოთ.

– ჩვენ ყველაფერზე ვილაპარაკეთ. მე შენთან არაფერი მაქვს სალაპარაკო.

– ვიცი, რომ საამქრო გახსენი და ჩემი თანამშრომლები გადაიბირე.

– ჯერ ერთი, ყველა ეს ადამიანი ჩემი მიღებულია სამსახურში და მანამდე ჩემი მოძებნილი; მეორე, მე არავინ გადამიბირებია, ისინი თვითონ მოვიდნენ.

– და რატომ მაინცდამაინც შენთან?

– შეიძლება, იმიტომ, რომ მე ადამიანებს ვექცევი, როგორც ადამიანებს და არ ვიყენებ.

ირაკლიმ არაფერი უპასუხა, არც იცოდა, რა ეპასუხა, იმიტომ რომ თანამშრომებთან ურთიერთობა დეას გადააბარა.

– მოდი, შევხვდეთ. მშვიდად ვისაუბროთ, – შესთავაზა ყოფილ ცოლს.

– კლიენტი მელოდება. არ მცალია, ბოდიში. – ნანამ ტელეფონი გათიშა და ირაკლი ტელეფონით ხელში, რომელიც ყურთან ჰქონდა მიტანილი, კიდევ კარგა ხანს იჯდა ამ მდგომარეობაში.

– მე შენ გაჩვენებ სეირს! – გამოცრა ბოლოს კბილებში და მანქანა დაქოქა...

***

ეკა ნიშნიანიძე, ერთ–ერთი მსხვილი ავეჯის სალონის მფლობელი, ნანას მოუთმენლად ელოდებოდა:

– ძალიან მიხარია თქვენი ნახვა, – გაუღიმა ახალგაზრდა ქალს, – სიმართლე გითხრათ, თქვენმა წასვლამ ძალიან იმოქმედა ჩვენზე. ძალიან გაფუჭდა სამუშაოს ხარისხი, ვადები ირღვევა, მასალა უხარისხოა, საუკეთესო შემთხვევაში, ის არაა, რაზეც შევთანხმდით. მგონი, ფერებსაც ვერ არჩევენ, თუ რა სჭირთ, არც კი ვიცი. ვეკითხები მიზეზებს და ვიღაც გოგო მიხსნის, რომ ახლა ყველაფერი ახლებურადაა.

ნანამ თავი შეიკავა აზრის გამოთქმისგან და უცებ შეცვალა საუბრის თემა:

– რის შეკვეთა გსურთ?

– დიდი პროექტია. ახალი საცხოვრებელი კომპლექსი შენდება, ელიტური, შეზღუდული რაოდენობის ბინებია, სულ 50 ბინა და გვჭირდება სამზარეულოები, საძინებლები და საბავშვო ოთახის კომპლექტები.

ნანამ სწრაფად შეაფასა შეკვეთის მასშტაბი. მის შესრულებას რამდენიმე თვე დასჭირდებოდა.

– ქალბატონო ეკა, სერიოზული სამუშაოა. ვადები და ღირებულება უნდა გამოვთვალოთ...

– არ დაგიმალავ, ჩემო გოგო, შემოთავაზება მაქვს ირაკლისგან. ათპროცენტიან ფასდაკლებას მთავაზობს და პროდუქციის ჩაბარებას ორ თვეში მპირდება.

ნანა დაფიქრდა: ათპროცენტიანი ფასდაკლებაც კი მოგებას საგრძნობლად ამცირებდა, რითიც ასე მომხიბვლელი იყო ეს დიდი შეკვეთა, თუმცა ისიც ესმოდა, რომ ასეთ შეკვეთაზე უარის თქმა სისულელე იქნებოდა.

– მე გამიჭირდება ასეთივე ფასდაკლების შემოთავაზება, – გულწრფელად უთხრა ნანამ, მაგრამ გარანტიას გაძლევთ ხარისხზე, ინდივიდუალურ მიდგომასა და ვადების დაცვაზე.

– ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი საიმედოობაა. არ მინდა, გავიფუჭო სახელი, იმიტომ რომ მერე და მერე უფრო დიდი შეკვეთები წამოვა.

– მომეცით სამი დღე, მე ყველაფერს დავითვლი, გავიაზრებ და საბოლოო პასუხს გეტყვით.

როგორც კი ქალბატონი ეკა წავიდა, ნანამ თავისი გუნდი შეკრიბა:

– შეიძლება, ძალიან დიდი შეკვეთა ავიღოთ. 50 ბინისთვის სრული ავეჯია მოსამზადებელი და ავეჯის რამდენიმე ვარიაცია. კონკურენციაა, აუცილებლად უნდა ვაჯობოთ სხვებს.

– არ იქნება პრობლემა, დამაიმედებლად უთხრა ნანას სამსონმა, – მთავარია, სწორად გავანაწილოთ საქმე და წარვმართოთ სამუშაო პროცესი.

– პრობლემა ისიც არის, რომ ირაკლი დიდ ფასდაკლებას სთავაზობს და დამკვეთმა შეიძლება, ის აირჩიოს.

– შეიძლება, არც აირჩიოს, – თქვა ლადომ, მათ ხარისხის პრობლემები აქვთ. ჩემს ნათესავს მიუტანეს ახლახან კარადა, საშინელი შესახედი იყო.

ლადოს სამსონიც დაეთანხმა:

– ისინი ამ შეკვეთას თავს ვერ მოაბამენ, დარწმუნებული ვარ.

***

იმავდროულად, ირაკლის ოფისში დეა ენად იყო გაკრეფილი:

– აშკარად ჩვენი შეთავაზება უფრო მოსწონს. ფასდაკლებამ მოხიბლა.

– ძალიან კარგი, – თქვა ირაკლიმ, – მაგრამ მოვასწრებთ ორ თვეში?!

დეამ ოპტიმისტურად თქვა:

– უნდა მოვასწროთ. შესაძლოა, დამატებით ხალხი დავიქირაოთ.

– არა, – იუარა ირაკლიმ, – ეს სახელფასო ფონდს გაზრდის და ზარალზე მოგვიწევს მუშაობა. ის ხალხი უნდა ვამუშაოთ, რომლებიც გვყავს.

– მაშინ ზეგანაკვეთურად ვამუშაოთ.

ირაკლის ეს იდეა მოეწონა, თუმცა ხვდებოდა, რომ ორ თვეში ამ მოცულობის სამუშაოს შესრულება გაჭირდებოდა.

***

ზუსტად სამ დღეში ქალბატონმა ეკამ ორი შეთავაზება მიიღო. ირაკლი ყველაფრის შესრულებას ორ თვეში და ფასდაკლებით ჰპირდებოდა. ნანა სთავაზობდა სამ–ნახევარ თვეს, მაგრამ დეტალური გეგმით, მასალების ნიმუშებითა და სრული გარანტიით.

– თქვენი შეთავაზება უფრო რეალისტურად გამოიყურება, უთხრა ნანას ქალბატონმა ეკამ, – მაგრამ ფასი…

– მესმის, – უპასუხა ნანამ, – რისკებზე იფიქრეთ. თუ ვადები დაირღვევა, რეპუტაციას დაკარგავთ. ეს კი ნებისმიერ ფასდაკლებაზე ძვირია.

– კარგი. ხელშეკრულებას თქვენთან გავაფორმებთ. მაგრამ ერთი პირობით, – თუ ერთ კვირაზე მეტად დააყოვნებთ, ჯარიმა იქნება 20 პროცენტი.

– შევთანხმდით, – გაუღიმა ნანამ.

ქალებმა ერთმანეთს ხელი ჩამოართვეს, ხელშეკრულება გააფორმეს, უფრო ზუსტად, ხელი მოაწერეს, მას შემდეგ, რაც იურისტმა დამატებითი დათქმა ჩაწერა და ერთმანეთს დაემშვიდობნენ. ნანამ მაშინვე იას დაურეკა.

– ია, ძალიან დიდი შეკვეთა გვაქვს! ნახევარი წლის განმავლობაში არაფერი გაგვიჭირდება, სულ რომ სხვა კლიენტები არ გვყავდეს.

– აბა, რას ამბობ ახლა?! არ გყავდეთ კი არადა, უნდა გაფართოვდე! – ია თავის ამპლუაში იყო: მაგრამ...

– რა მაგრამ? – ვერ მიუხვდა ნანა.

– ირაკლი რომ გაიგებს, რამე არ გავნოს.

– რა უნდა მავნოს, მართლა ასეთი ვიგინდარაც კი არ არის?! – იუარა ნანამ.

– ჰო, არ ვიცი, – არ დაეთანხმა დას ია, – მაგრამ კარგზე ვიფიქროთ.

***

ირაკლი თავის კაბინეტში ელოდებოდა ქალბატონი ეკას პასუხს და ნერვულად იყურებოდა საათზე. როგორც იქნა, ტელეფონმაც დარეკა.

– გისმენთ, ქალბატონო ეკა, – ხალისიანად მიუგო ირაკლიმ.

– მივიღეთ გადაწყვეტილება, ბატონო ირაკლი, – უარი უნდა ვთქვათ თქვენს შემოთავაზებაზე.

ირაკლი ისე გაბრაზდა, რომ სახეზე ერთიანად წამოწითლდა.

– კი მაგრამ, რატომ?! ჩვენ ხომ კარგ ფასდაკლებაზე შევთანხმდით?!

– თქვენი ახალი გუნდი ჯერჯერობით ნდობას არ იწვევს. არაფერი პირადული, არ გეწყინოთ. იმედია, გამიგებთ. ეს ბიზნესია.

ირაკლი სავარძელში იჯდა და ჭერს მიშტერებოდა. დეა ცდილობდა, გაემხნევებინა და გაუჩერებლად ლაპარაკობდა, მაგრამ ირაკლი არ უსმენდა. ძალიან დიდი შეკვეთა მისმა ყოფილმა ცოლმა მიიღო და ირაკლის ძალიან მოუნდა, შური ეძია ნანაზე.

***

ბაზარზე ძალიან სწრაფად გავრცელდა ინფორმაცია, რომ ახალმა კომპანიამ მსხვილი შეკვეთა მიიღო და ისიც, რომ ფასდაკლებაზე უარი თქვა. ნანა მიხვდა, რომ მისი საქმის აღმასვლის პერიოდი დაიწყო: ყოველდღე ახალ–ახალი კლიენტები ურეკავდნენ, მაგრამ ნანას ამდენი შეკვეთის აღება არ შეეძლო, რესურსი არ ჰყოფნიდა, თუმცა, იმასაც ხვდებოდა, რომ, თუ ბაზარს ფეხს არ აუწყობდა, ეს ცუდად იმოქმედებდა მის საქმიანობაზე.

სამსონი კი ყოველდღე ახალ-ახალი ცნობებით ამარაგებდა ნანას:

– ქალბატონო ნანა, ისეთი ამბავია თქვენი ქმრის...

– ყოფილი ქმრის, – გაუღიმა ნანამ.

– დიახ ყოფილი ქმრის საწარმოში... დეა ადამიანებს აიძულებს, 12 საათი იმუშაონ.

– ყველა უკმაყოფილოა. სამი უკვე წამოვიდა. ვერ უძლებენ.

– ჩვენთან არ მოვლენ? – სამსონმა ნანას ცოტა ეჭვით შეხედა.

– მოვლენ, მაგრამ ყველანი შედარებით ახლები არიან, კარგად არ ვიცნობ. ვისაც ახლოს ვიცნობ, ვეტყვი.

***

ირაკლი სულ უფრო და უფრო ღიზიანდებოდა დეაზე, რომელიც უმაქნის იდეებს სთავაზობდა და ამას ის უკვე კარგად ხვდებოდა:

– ისევ წავიდა სამი თანამშრომელი, რაღაც უნდა ვქნათ, იქნებ სტუდენტები მოვიყვანოთ?

ირაკლი კიდევ უფრო გაბრაზდა – სტუდენტებს გადამზადება სჭირდებოდათ, რის დროც არ იყო.

– ჩვენ პროფესიონალები გვჭირდება და არა იაფი და უცოდინარი მუშახელი, – ამის გაგონებაზე დეამ ცხვირი აიბზუა და კაბინეტიდან პროტესტის ნიშნად გავიდა და ირაკლის გაახსენდა, როგორ წყვეტდა მსგავს პრობლემებს ნანა: ის იცნობდა ყველა მომწოდებელს, ყველა ოსტატს, იცოდა წარმოების ყველა საფეხური. საღამოს კი, როგორც იქნა, გადაწყვეტილება მიიღო.

დასასრული შემდეგ ნომერში