ბრძნული აზრები

სარტრი: სხვისი მწუხარება რომ გაიზიარო, საკმარისია, იყო ადამიანი, მაგრამ სხვისი სიხარული რომ გაიზიარო, ანგელოზი უნდა იყო.

ვოვენარგი: ბედნიერია ის, ვისაც ღალატში სიყვარული უშლის ხელს და არა მორალი.

ფილდინგი: ბედნიერია ის, ვინც თავის თავს ბედნიერად მიიჩნევს.

კონსტანტინე: ძველ ბერძნებს ფილოსოფია ზრდიდათ, ებრაელებს – კანონი, ინდოელებს – ნირვანა, რუსებს – მათრახი, ქართველებს კი – პატივმოყვარეობა.

არნოლდ ჩიქობავა: ხალხის მეობას მისი ენა გვანიშნებს.

ფორდი: საფასური, რომელსაც წარმატებისთვის იხდი, შურით გამოწვეული კრიტიკის ატანაა.

ბრიუერი: ისინი, ვინც საკუთარ დროს ყველაზე უდიერად ეპყრობიან, ყველაზე მეტს წუწუნებენ მის სიმცირეზე.

ისაკ ასური: ამპარტავანი პატივისცემას ეძიებს მათგან, ვისაც ის არაფრად მიაჩნია.

ბასილი დიდი: ჭეშმარიტად კეთილი ადამიანი სხვისი მწუხარებისას საკუთარს ივიწყებს და სხვისი ბედნიერებისას – საკუთარ ბედნიერებას.

იოანე ოქროპირი: ცოდნა სიკეთის გარეშე ეშმაკის სიბრძნეა.

ვოლტერი: ბევრს ნუ ილაპარაკებ საკუთარ თავზე სხვებთან. გახსოვდეს, შურის მომენტში ბრმა იწყებს დანახვას, ყრუ – მოსმენას, ხოლო მუნჯი – ლაპარაკს.

რუსო: არ დაშორდე საკუთარ თავს სხვასთან მიახლოებისთვის.

დიუმა: უნდა იცხოვრო იმისთვის, რისთვისაც სიკვდილი შეიძლება.

პიუზო: მე არავინ მავიწყდება, უბრალოდ, ვაკვირდები, ვის ვახსოვარ.

ბუასტი: სარკე, რომელსაც ქალები ყველაზე მეტად ენდობიან, არის მამაკაცის თვალები.

კიპლინგი: ქალმა იცის სიყვარულის მნიშვნელობა, კაცმა კი იცის მისი ფასი.