საჭირო ბედნიერებისთვის

თუკი ბედნიერების ფესვებს ჩავუღრმავდებით, აღმოვაჩენთ, რომ ის არ იკვებება მატერიალური ფაქტორებით. მატერიალური კეთილდღეობა ნაკლებად ახდენს გავლენას იმაზე, თუ რამდენად ბედნიერები არიან ადამიანები. მატერიალური რესურსების სიმცირე, რა თქმა უნდა, ხელს უწყობს უბედურების განცდას, თუმცა მისი გაზრდა არ იწვევს ავტომატურად ბედნიერების მომატებას.

ხშირად გვესმის ფრაზა – ,,ყველაფერი იმისათვის, რომ ვიყო ბედნიერი…“. სამყაროში რესურსები შეზღუდულია, მაშინ, როდესაც გონებაში ასე არაა და სწორედ ტვინს შეუძლია „გადათარგმნოს“ გარე პირობები და ბარიერები ბედნიერებაში. შეგვიძლია ვიწინასწარმეტყველოთ ადამიანის გრძელვადიანი ბედნიერების მხოლოდ 10 პროცენტი, დარჩენილი 90 პროცენტი კი დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორ ახდენს ჩვენი გონება სამყაროს შესახებ ინფორმაციის გადამუშავებას.

გავიდა 2 მილიონი წელი, ადამიანის ტვინის ზომა სამჯერ გაიზარდა. ჩვენ გვაქვს „ფსიქოლოგიური იმუნური სისტემა“, რომელიც გვეხმარება, რომ შევცვალოთ ჩვენი დამოკიდებულება სამყაროს მიმართ ისე, რომ თავი უკეთესად ვიგრძნოთ. ეს მექანიზმი ყველას გვაქვს, თუმცა არ ვიცით.

„ბუნებრივი ბედნიერება“ არის შემთხვევა, როდესაც ვიღებთ იმას, რაც გვინდოდა, ხოლო „სინთეზირებული ბედნიერება“ უკავშირდება შემდეგ სიტუაციას: რას ვაკეთებთ, როდესაც ვერ ვიღებთ იმას, რაც გვინდოდა. ჩვენ გვჯერა, რომ სინთეზირებული ბედნიერება უფრო დაბალი ხარისხის არის, ვიდრე ბუნებრივი ბედნიერება. ჩვენ შეგვიძლია ბედნიერების სინთეზირება საკუთარი ტვინის რესურსების გამოყენებით. შექმნილი ბედნიერება კი ისეთივე პოზიტიური შედეგების მომტანია, როგორც ბუნებრივი. მთავარია, ვისწავლოთ, როგორ მუშაობს ჩვენი ტვინი.

აუცილებელია ტვინის გავარჯიშება პოზიტიური აზროვნების ტექნიკებში, მაგალითად, ხელოვნური სიცილი ცვლის ადამიანის განწყობას. ორგანიზმი ზუსტად იმავე ქიმიურ ნივთიერებებს გამოყოფს, როგორსაც ნამდვილი სიცილის დროს.

კვლევებზე დაყრდნობით, დადგინდა, რომ ბედნიერების 50 პროცენტი განპირობებულია ჩვენი გენებით, 10 პროცენტი – ჩვენი ცხოვრების გარემოებებით, ხოლო 40 კი დამოკიდებულია ჩვენს ყოველდღიურ მოქმედებებზე. ანუ, გარკვეული ჩვევების გავარჯიშება ზრდის ბედნიერებისა და ჩვენი ცხოვრების ხარისხს.

ბედნიერების ფორმულა

ჩვენ ვფიქრობთ, რომ წარმატება წინ უძღვის ბედნიერებას. რატომღაც გვგონია, რომ უნდა გავხდეთ წარმატებულები, რათა შემდეგ ვიყოთ ბედნიერები. საყოველთაოდ მიღებული ბედნიერების მცდარი ფორმულა ასეთია: „თუ ვიმუშავებ უფრო მეტს, ვიქნები მეტად წარმატებული. ხოლო, თუ ვიქნები მეტად წარმატებული, ვიქნები მეტად ბედნიერი“.

რამდენად მუშაობს ეს ფორმულა?

ყოველთვის, როდესაც ვაღწევთ წარმატებას, ჩვენი გონება იწყებს ახალი მიზნის დასახვას, რათა კიდევ უფრო მეტს მივაღწიოთ. თუკი ბედნიერება არის წარმატების მეორე ბოლოში, გამოდის, რომ ჩვენი გონება ვერასოდეს მიაღწევს მას.

რეალურად, ჩვენი ტვინი საპირისპიროდ მუშაობს. თუკი გაიზრდება ადამიანის პოზიტიურობის ხარისხი, იზრდება ტვინის ეფექტიანობა. ტვინი პოზიტიური ემოციების დროს 31 პროცენტით უფრო პროდუქტიულია, ვიდრე ნეიტრალური ან სტრესული პირობების შემთხვევაში. გამოდის, რომ ფორმულა შესაცვლელია: თუკი ვიპოვით გზას, რომ ვიყოთ პოზიტიურ განწყობაზე აწმყოში, შედეგად ტვინი ბევრად წარმატებულად იმუშავებს.

დოფამინი – ჰორმონი, რომელიც ორგანიზმში გამოიყოფა პოზიტიური ემოციების დროს, ორ ფუნქციას ასრულებს: გვხდის უფრო ბედნიერს და გავლენას ახდენს ჩვენი ტვინის ათვისების ცენტრებზე, შედეგად ტვინი ხდება მოქნილი და პოულობს გარემოსთან ადაპტაციის ახალ, განსხვავებულ გზებს.

ანუ, გავზარდოთ ბედნიერების ხარისხი ნიშნავს, გაიზარდოს ჩვენი წარმატების შანსი.

ადამიანს აქვს „ემოციური სისტემა“, რომლის შემადგენელი ნაწილიც არის ბედნიერება და ის განკუთვნილია იმისთვის, რომ დაიხარჯოს. ეს არის ემოციური ვალუტა, რომელიც ფულის მსგავსად, შეიძლება, ისეთ რამეში გადაიხადო, რაც მართლა ფასეულია შენთვის, მაგალითად ჯანმრთელობა, ურთიერთობები, წარმატება…