ნაცნობი სიტყვების უცნობი განმარტებები

ასკილი – ტყის ვარდი.

ბეგლარბეგი – პატრაკი.

დაბაღი (ტყავის გამომყვანი მუშა)

– მეპრატაკე.

დალალი (ა) გრძელი ნაწნავი, ბ) შუაკაცი ვაჭრობაში, გ) მაჭანკალი, დ) ფეხზე მოვაჭრე)

– ფერეზიკი.

თუშმალი – ნიორაკი.

თუშმალბაში – მზარეულთუხუცესი.

იასაული (საავო) – მტარვალი.

იასაული (სასიკეთო) – მანდატური.

ლაყაფი – ცუდი სიტყვა, ცუდმოუბარი

(აქედან მომდინარეობს სიტყვა მოლაყბე).

მეჰმანდარი – მესტუმრე.

მურასა – მოოჭვილი.

მუშრიბი – კომენტარი.

მეჯლისი – ნადიმი.

ნავროზი – ბუნიობა.

ნაზირი – აბრამადი; ეზოს მოძღვარი.

ნაზუქი – ნატიფი.

რახტი – აღვირედი (აღვირი).

რიდე – „ესე არს თავსახვევი

ინდოთა, სპარსთა, არაბთა“ (საბა).

საყა – მერწყული.

სირმა – ოქროს თმა.

სულთანი – იპპარხი.

სუფრაქეში – მეტაბლე.

სფასალარი (სპასალარი) – ამირბარი.

უზბაში – ასისთავი.

ქეშიკი (წარჩინებული პირის მცველი)

– ხუმილი, სხეულის მცველი.

ქუთვალი – ციხისთავი.

ყადი – ბჭე.

ყარაული – დარაჯი.

ყორჩი – მსახური.

შარბათი – ვაჟინი.

შარბათდარი – მევაჟინე.

ჩილინგარი – ზეინკალი.

ხანი – რიგონი.

ხაზინადარბაში – მოლარეთუხუცესი.

ჯაბადარბაში – მეჭურჭლეთუხუცესი.

ჯაბადარი – მეაბჯრე.

ჯალათი – კაპიკლარი და ქონდაქარი.

ჯანიშინი – გამგებელი.

ჯაშუში – მსტოვარი და ავშაგი.