დიდებული სესილია

„მარჯანიშვილის თეატრში ვერიკო ანჯაფარიძე დგამდა სპექტაკლს: სოფიკო ჭიაურელი არისტოკრატი გოგონა იყო, ქეთინო კიკნაძე - ხევსური, მე - მოახლე მაშო. არ გამომდიოდა მოახლის როლი და სესილიამ წამიყვანა ვერის ბაზარში, - დამაკვირდი, რას გავაკეთებო. მივიდა გამყიდველთან და ჰკითხა: რა ღირს კვერცხიო? თან ხელი დაავლო, - ლაყეაო და დახლზე დაანარცხა. მერე ბევრი იყაყანა. არც არავინ შეპასუხებია და მომიბრუნდა: აი, როგორი გოგოა მაშიკოო. სამოსიც თვითონ შემირჩია, დიდი ზომის ფეხსაცმელიც, გრძელი ნაწნავიც და ნამდვილ მოახლეს დამამსგავსა. პირველი ეპიზოდია: ქალბატონი მეძახის და კულისიდან ნავაჭრით სავსე კალათით უნდა შევვარდე. დავეჯაჯგურე კალათას. სესილიას აუვსია თურმე, რკინის ნივთებით. ძლივს ავწიე და ბარბაცით შევვარდი, გავიბლანდე ფეხსაცმელებში და სცენაზე გავიშხლართე. სესილია „გალიორკიდან“ ტაშს მიკრავდა.“