სამკაულები, რომელიც ჩვენი ყოველდღიურობის ნაწილია

ბეჭდები დღეს ყველა ადამიანისთვის ასოცირდება დახვეწილობასთან და სილამაზესთან, ასევე ოქროს ბეჭედი სიმბოლოა, რომელსაც უამრავი დაოჯახებული ადამიანი ატარებს ერთგულების ფიცისა და სიყვარულის ნიშნად. ძველ დროში, სხვადასხვა სახის ბეჭედს სხვადასხვა მნიშვნელობა ენიჭებოდა. ადრე მას უმეტესად დიდგვაროვნები და სოციალურ წრეში ამაღლებული ხალხი ატარებდა თავიანთი გვარის, გერბისა თუ თანამდებობის აღმნიშვნელად. საინტერესოა ის ფაქტიც, რომ ბეჭედში ძვირფასი თვის ჩასმის ტრადიცია ანტიკურ ხანაშიც აქტიურად გამოიყენებოდა, პრაქტიკულად მას შემდეგ, რაც ადამიანმა ლამაზი თვლებით ტკბობა დაიწყო. დღეს ბეჭდის ტარება ნებისმიერ მსურველს შეუძლია და ხელმისაწვდომია ნებისმიერი ტიპის ადამიანისთვის. ბეჭედი შეიძლება იყოს როგორც საქორწილო, ასევე დასანიშნი ან უბრალოდ საკუთარ გემოვნებაზე მორგებული, შეიძლება ძვირფასი თვლებით გაწყობილი ან სულაც ყველაზე უბრალო, რომელიც საკუთარ ინდივიდუალიზმს უსვამს ხაზს.

როგორც უკვე ვთქვით, ბეჭდის გარდა, ადამიანები უხსოვარი დროიდან იყენებენ სხვადასხვა სახის სამკაულებს, რომელთაგან ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული და ხშირად გამოყენებადი სწორედ სამაჯური იყო. პირველ სამაჯურებს პირველყოფილი ადამიანები იყენებდნენ, რომელსაც ამზადებდნენ როგორც ბალახისგან, ასევე ხის ქერქისა და მამონტის ტყავისგან. მოგვიანებით, როდესაც ადამიანმა ლითონის დამუშავება შეძლო, სამაჯურები უფრო გამძლე გახდა. მას სხვადასხვა ქვეყნის ხალხი სხვადასხვა დანიშნულებით იყენებდა. ძველ ეგვიპტეში მას, როგორც სამკაულს მოიხმარდნენ როგორც ქალბატონები, ასევე მამაკაცები. აღსანიშნავია, რომ ეგვიპტეში სამაჯურები მხოლოდ ხელის მაჯაზე არ ეკეთათ, მას ირგებდნენ როგორც ფეხზე, ასევე, წინამხარზეც, რომელსაც ამშვენებდა ძვირფასი ქვები და სხვადასხვა მნიშვნელობისა თუ სილამაზის ორნამენტები. სამაჯურების რაოდენობისა და ხარისხის მიხედვით შესაძლებელი იყო ადამიანის სტატუსის განსაზღვრა. სამაჯურებს ასევე დიდი დატვირთვა ჰქონდა ვიკინგებისთვისაც. ეს ერთგვარი განუყრელი ატრიბუტი იყო მეომრისთვის, რომელსაც ცხოვრების მანძილზე მუდამ თან ატარებდა. ვიკინგების სამაჯური მეტალისგან დამზადებული, სხვადასხვა ორნამენტებით მორთული სამკაული იყო. თანამედროვე ადამიანები სხვადასხვა მასალისგან დამზადებულ სამაჯურებს ატარებენ, რომელიც შეიძლება იყოს საკმაოდ ძვირფასი, ასევე არც ისე, რომელიც კონკრეტულ ხასიათს უსვამს ხაზს. ამას გარდა, სამაჯურებს ხშირად ფეხზეც იკეთებენ, რაც გარკვეულწილად, თვითგამოხატვის განსაკუთრებული ფორმაა. დღეს უკვე ნებისმიერ ადამიანს შეუძლია საკუთარი გემოვნებით აარჩიოს ან სულაც შექმნას ის და სიამაყით ატაროს მისთვის სასურველ ადგილას.