როგორ აღიზიანებდა ვასილ ბახტაძეს ზაზა ურუშაძე გადაღებებზე და რატომ იშლებოდა ჩხუბი მსახიობის გამოჩენაზე

ვასილ ბახტაძე: ოცი წლის შემდეგ ყველაფერი თავიდან დაიწყო, მაგრამ ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ უმცროსი თაობა, რომლებიც ამ „ცხელი ძაღლის“ გამოსვლის დროს დაბადებულიც არ იყვნენ, დიდად დაინტერესდნენ სერიალით, საოცარ ყურადღებას იჩენენ ჩვენ მიმართ და განსაკუთრებულ სიყვარულსა და სითბოს გამოხატავენ. ახლა, როცა სერიალი კიდევ ერთხელ გადის ეთერში, ამ ყველაფერმა კიდევ უფრო მოიმატა.

– სერიალიდან ფრაზები დღემდე გესმით?

– კი, ბევრისთვის დღემდე ქათამაძე ვარ. არ მაღიზიანებს, მაგრამ ხალხს იმ დონეზე აქვს გათავისებული სერიალი, რომ დაბადების დღესაც ისე მილოცავენ, როგორც ქათამაძეს (იცინის). არიან ადამიანები, ვისაც ვერ წარმოუდგენია, რომ მე სინამდვილეში რეზო ქათამაძე კი არა ვასილ ბახტაძე ვარ და სრული სერიოზულობით მეუბნებიან ხოლმე, ბატონო რეზო, გამარჯობაო.

– მაშინ, როცა ეს სერიალი გადაიღეთ, მოდაში უფრო ქურდული მენტალიტეტი იყო, ნაკლებად – პოლიციელები. შემდგომში ამის გამო არასასიამოვნო დამოკიდებულებასაც ხომ არ გრძნობდით?

– არა, პირიქით. აი, ცოტა მოშავო ტიპებსაც კი უთქვამთ: ძმაო, იქით მხარეს იდექი, მაგრამ მაინც ჩვენიანი ხარო (იცინის).

– როგორ დაიწყო ეს ისტორია?

– დავამთავრე თეატრალური ინსტიტუტი და სახლში ვიჯექი. ჩემმა ერთმა ჯგუფელმა დამირეკა, რომელიც თეატრში მუშაობდა და მითხრა, ქასთინგზე წავიდეთ, რაღაც კრიმინალურ სერიალს იღებენო. მივედით და არ დაგვხვდნენ. მეორედ მივედი, ისევ არ იყვნენ. დროში ვერ დავემთხვიეთ ერთმანეთს. ავდექი და მესამედაც მივედი.

– კარგია, რომ ხელი არ ჩაიქნიეთ.

– ჩემმა მეგობარმა არ დამანება თავი. ეს რომ შემომთავაზეს, მანაც მოისმინა და მერე აღარ მომასვენა, წადი, წადიო, მიმეორებდა და მეც წავედი კიდევ ერთხელ. მესამედ რომ მივედი, დამხვდნენ და ამიყვანეს. ტიპაჟურად მოვეწონე.

– რთული პერიოდი გქონიათ. იხსენებდით, ვსვამდი და რაღაცებზე ხელი მქონდა ჩაქნეულიო.

– არა, ხელი არ ჩამიქნევია, მაგრამ სამსახური არ იყო და ვსვამდით მე და ჩემი მეგობარი, თორემ ხელის ჩაქნევაზე არასდროს მიფიქრია და არც ვაპირებ. მერე, სერიალი რომ ეთერში გავიდა და გამოვჩნდი, მეორე დღიდან ქუჩაში უკვე ცირკის დათვივით ვიყავი (იცინის). ყველგან მესმოდა – „ეს ის არ არის“?! სხვათა შორის, ეს პერსონაჟი მთლად დადებითი არ არის, მაგრამ მაინც ყველა დადებითად აღიქვამდა და აღიქვამს. ისიცაა, რომ იმ დროს არაფერი ხდებოდა, ეს ერთადერთი ნათელი წერტილი იყო, რომელიც ბოროტებასთან ბრძოლას ასახავდა და თითქოს, ნაპერწკალი გაჩნდა. სხვათა შორის, ახლახან მოვიდნენ ახალგაზრდა ბიჭები, პოლიციელები და მითხრეს, ჩვენ თქვენს სერიალს ვუყურებდით და ამის შემდეგ გადავწყვიტეთ, პოლიციელები გავმხდარიყავითო. არადა, როცა ამ პროცესების მონაწილე ხარ, იმ დროს ვერ გრძნობ, რა შედეგი შეიძლება, მოჰყვეს. მაშინ ვერც ვიფიქრებდით, თუ ეს სერიალი ასე „გაისროდა“. იმას ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი, რომ 20 წლის შემდეგ ვიღაც ამ პერსონაჟის სახელითა და გვარით მომმართავდა.

– როგორი იყო „ვარსკვლავური ცხოვრება“ 2000-იან წლებში?

– „ვერტალიოტით“ დავდიოდი (იცინის). რა ვარსკვლავი და ვარსკვლავური ცხოვრება, არაფერი შეცვლილა. მეც ისეთივე ჩვეულებრივი კაცი ვარ, როგორიც მანამდე ვიყავი, უბრალოდ, ცოტა გავიზარდე (იცინის).

– როგორ გახსენდებათ ზაზა ურუშაძესთან მუშაობა?

– ო, ზაზა ურუშაძე ძალიან მაგარი კაცი იყო. ღმერთმა აცხონოს მისი სული! პირველ რიგში, შრომისმოყვარე და თავის საქმის კარგი მცოდნე. ქართულ ფილმში მან თავის ხედვა დანერგა. მისი „მანდარინები“ „ოსკარზე“ იყო წარდგენილი და ეს პატარა ამბავი ხომ არაა?!

– მართალია, რომ გადაღებების წინ სპეციალურად გაღიზიანებდათ, რომ კარგი შედეგი მიეღო?

– ასე იყო (იცინის). რაღაც კონდიციამდე რომ მივეყვანე, მეუბნებოდა, არ ვარგა, არ ვარგაო. ადამიანი რომ გეუბნება, არ ვარგაო, ბრაზდები და გული მოგდის და იყო ერთი ამბავი. მერე თვითონ მითხრა, რაღაც კონდიციამდე რომ მიგიყვან, მერე შენით ისე უბერავ, როგორც საჭიროაო.

– სამაგიეროც გადაგიხდიათ.

– ერთხელაც დავიღალე და ვუთხარი, გამაგებინე, როგორ უნდა, მიდი, თვითონ გააკეთე-მეთქი და მე კამერასთან დავდექი. კარი გააღო, შემოვიდა, რაღაც თქვა, ანუ, ჩემი სცენა გაითამაშა და ვეუბნები, არ ვარგა, თავიდან-მეთქი (იცინის). მიხვდა, რომ იგივე გავუკეთე და გამომეკიდა, მოგკლავო (იცინის).

– საკმაოდ რთული გადაღებები ყოფილა, ყვებოდით, 34 საათი მაცდევინეს კადრის გადასაღებად, სადაც სულ ორ სიტყვას ვამბობდიო.

– ასე იყო. მიგვიყვანეს – უყვარდა, როცა ყველა იქ იყო, მაგრამ გადაღებები ძალიან გაიწელა. ყველა ითხოვდა, ჯერ მისი სცენა მოეშორებინა, რომ გაქცეულიყო და მოკლედ, ვიცადე ამდენი საათი. არადა, არაფერი ისეთი, კარს ვაღებდი და ვიძახდი, დაბლა სისხლია-მეთქი (იცინის). რეალურად, ეს ჩვენი პროფესიაა. გათავისებული უნდა გქონდეს, რას ემსახურები და გაძლებაც უნდა შეგეძლოს. თუმცა, რთულია.

– რეალურ ცხოვრებაში, თქვენთვის, როგორც პოლიციელისთვის, დახმარების სათხოვნელად მოუმართავთ?

– ერთხელ მოჩხუბრები გავაშველე. მე და ჩემმა მეგობრებმა მანქანით სანაპიროზე, ერთ რესტორანთან ჩამოვიარეთ. ვხედავთ, დაცვის თანამშრომლები პატარა ბიჭებს გარეთ ყრიდნენ და ერთი გაწევ-გამოწევა იყო. მეგობრებს ვუთხარი, ბიჭო, შეხედეთ, რა ხდება-მეთქი. მანქანა გავაჩერე და გადავედით. სხვათა შორის, ის ტყავის ქურთუკი მეცვა, რომელსაც სერიალში ვატარებდი. შევედი და ვეუბნები, კარგი, რას შვრებით-მეთქი და უცებ ხალხი გვერდზე გაიწია, ერთ მხარეს დაცვის ბიჭები დადგნენ და მეორე მხარეს – ეს პატარა ბიჭები და შუაში მე აღმოვჩნდი. მაშინ პატრული იყო ახალი შემოსული და გამოუძახებიათ. ამასობაში ისინიც მოვიდნენ და რომ დამინახეს, ხელი ჩამომართვეს, მომესალმნენ, თანამშრომლად ჩამთვალეს. ნამდვილი ამბავია, არაფერს ვაჭარბებ (იცინის).

– ბოლო პერიოდში ეკრანზე რატომ არ ხართ აქტიური?

– არ გვეძახიან და შენ თვითონ ხომ არ მიხვალ და ჩხუბს დაიწყებ, რატომ არ მეძახიო?! ვნახოთ, სამომავლოდ არის შემოთავაზებები. არც რომელიმე თეატრის შტატში ვარ, მაგრამ სპექტაკლები მაქვს ნათამაშები. თუ მეძახიან, მივდივარ.

– სტაბილურად რით ხართ დაკავებული?

– მე და ჩემს მეგობარს პატარა მაღაზია გვაქვს და იქ ვშრომობთ.

– მსახიობობა ძალიან სახალისო როლებით დაგიწყიათ.

– თეატრალურ ინსტიტუტში რომ ვაბარებდი, საფრთხობელა განვასახიერე, რომელსაც თხა უყვარდა და შემდეგ ტურზე – ჩაიდანი, რომელშიც წყალი დუღდება, დუღდება და სკდება. ამიყვანეს, ალბათ, კარგად გავართვი თავი (იცინის).

– ბოლოს, გულწრფელად მითხარით, თავიდან როგორ გერჩივნათ, ამ სერიალში ქურდის როლი გქონოდათ თუ პოლიციელის?

– მაშინ წვერი მქონდა და მეგონა, მივიდოდი და კრიმინალს მათამაშებდნენ. დამირეკეს და მეუბნებიან, პოლიციელის როლზე აგიყვანეთო (იცინის). პოლიციელობა მაშინ არ იყო სასურველი. მაგალითად, ბავშვისგან ვერ გაიგონებდით, მინდა, პოლიციელი გამოვიდეო. შავი სამყარო იყო რომანტიზებული, გოგოებს უფრო მოსწონდი, თუ ცოტა „მამაძაღლი“ იყავი და ასე შემდეგ – ასეთი აზროვნება იყო. სხვათა შორის, ქათამაძეც არანაკლებ ურტყამდა, ისიც სჩადიოდა კრიმინალურ საქმეებს (იცინის).