როგორ ცდილობს გვანცა ციხელაშვილი მსაჯობისას ახალგაზრდა თაობის გზაზე დაყენებას და რა საოცარ წარმატებას მიაღწიეს მან და აკა მოდებაძემ

გვანცა ციხელაშვილი: „ევრო დენს ფესტივალი“ ტარდება გერმანიაში, ღუსტში. მასში მონაწილეობის მისაღებად მსოფლიოში საუკეთესო შემსრულებლებს იწვევენ. ეს არის მსოფლიო მასშტაბის კულტურული ფესტივალი და იქ მოხვედრის შესაძლებლობა ყველას არ აქვს. მიუხედავად იმისა, რომ მე და აკა ბევრი წელია, ამ სფეროში ვართ ისე, რომ წყვეტა არ გვქონია და მიღწევებიც ძალიან დიდი გვაქვს, 2025 წელს პირველად მიგვიწვიეს ამ ფესტივალზე ჩვენი ქორეოგრაფიული ნამუშევრის შესასრულებლად. ფესტივალი ექვსი დღის განმავლობაში გრძელდება. მიდის პერფორმანსების ჩვენება, იმართება მასტერკლასები ახალი ტექნიკებისა და მეთოდების შესახებ. ჩვენ მიგვიწვიეს, როგორც აქტიური მსოფლიოს ჩემპიონები.

– როგორც ვხვდები, იქ მოხვედრა ძალიან პრესტიჟულია და ვისაუბროთ იმ დამსახურებებზე, რის გამოც იქ აღმოჩნდით...

- ორგზის მსოფლიოს ჩემპიონობა, ევროპის ჩემპიონობა, არაერთი ტურნირის გამარჯვება.

აკა მოდებაძე: ჩვენ მსოფლიოს ჩემპიონები 2023-შიც გავხდით, მაგრამ აქამდე ამ ფესტივალზე არ მივუწვევივართ. ორგანიზტორებისთვის გადამწყვეტი ის ფაქტი აღმოჩნდა, რომ ჩვენი თითოეული შესრულება ჩვენივე ქორეოგრაფიაა. მათთვის ეს ახალი სიტყვა იყო. დაინახეს, რომ არა მხოლოდ კარგი შემსრულებლები, არამედ იდეებიც გვაქვს და მაყურებელს ინოვაციებს ვთავაზობთ. ჩვენი პერფორმანსები არ არის მწვრთნელის დადგმული, რასაც მერე ჩვენ ხუთიანზე ვასრულებთ, ეს დადგმაც ჩვენია და შესრულებაც. ზუსტად ეს აღმოჩნდა გადამწყვეტი. ჩვენივე დადგმისა და შესრულების გამო გავხდით ორჯერ მსოფლიოს ჩემპიონები და ეს იყო ძალიან მნიშვნელოვანი, რის გამოც ასეთ ფესტივალზე მიგვიწვიეს.

გვანცა: ამ ტიპის ფესტივალზე მიწვევისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია პუბლიკის სიყვარული, რაც ჩვენ მუდმივად თან გვდევს. ჩვენი შესრულების დროს მაყურებლის ემოციებს თუ გადახედავთ, იქაც ყველაფერს მიხვდებით. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენამდე სამგზის მსოფლიოს ჩემპიონი ცეკვავდა, ჩვენ რომ გამოვედით საოცარი ტაშითა და ემოციებით შეგვეგებენ. ცეკვის შემდეგ კი მაყურებელი ფეხზე იდგა. ბავშვობიდან მოგვდევს ხალხის სიყვარული და გარდა იმისა, რომ ეს ჩვენთვისაა დიდი ბედნიერება, მსგავს ფესტივალებზე განსაკუთრებულად აფასებენ ისინი ყურადღებას აქცევენ, რამდენად გამოხატავს ხალხი სიყვარულს შემსრულებლების მიმართ, როგორ გავლენას ახდენენ მოცეკვავეები დამსწრე საზოგადოებაზე.

– ზოგადად, ვიცი, რომ ყოველთვის განსაკუთრებით ემზადებით, ახლა, მით უმეტეს, ალბათ, თავს არ ზოგავდით...

აკა: ეს ფესტივალი იმდენად საპასუხისმგებლო იყო, როგორც კი მიწვევა მივიღეთ, მაშინვე მზადება დავიწყეთ. გვთხოვეს, თუ შესაძლებელია, ჩვენი ფესტივალისთვის ექსკლუზიური ქორეოგრაფიაც რომ შექმნათო. ხუთი ქორეოგრაფიული ნამუშევარი გავიტანეთ და აქედან ორი ექსკლუზიური ნამუშევარი იყო, სპეციალურად ამ ფესტივალისთვის შევქმენით.

გვანცა: მომზადების პერიოდი თითქმის იგივეა, რაც ჩვეულებრივ ტურნირებზე. ჩვენ არ ვართ ადამიანები, რომლებიც კონკრეტული ღონისძიებებისთვის ემზადებიან. ალბათ, იმიტომ ვაღწევთ ბევრს, რომ სულ ფორმაში ვართ, სულ აქტიური გრაფიკი გვაქვს. დასვენების დრო არ არის. ყოველდღე დიდ დროს ვუთმობთ ვარჯიშს. ხანდახან კვირაში ერთი დღეს თუ გამოვყოფთ განტვირთვისთვის. თუმცა, ფესტივალს მეტი ემოციური მზაობა სჭირდებოდა, ვიდრე ტექნიკურ ნაწილზე მუშაობა, რადგან ძალიან მნიშვნელოვანია მაყურებლისთვის განწყობის შექმნა და თითოეული ქორეოგრაფიის აზრის მაყურებლამდე მიტანა.

– ალბათ, არ არის მარტივი, სხვადასხვა ერისა და მენტალობის ადამიანების გემოვნებას მოერგო. რა გეხმარებათ ამაში?

- ჩვენი კარიერის გზა. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან გაგვიჭირდა საქართველოს სახელით მსოფლიოს ჩემპიონის ტიტულის აღება, ურთულესი იყო, მაინც არაფერზე გავცვალე, არც თანხებზე, არც სხვა ქვეყნებიდან მიმზიდველ შემოთავაზებებზე. შევძელი, რომ საქართველოს სახელით მიმეღწია მიზნისთვის. მარტო ეს ფაქტიც მიუთითებს ჩვენს არანორმალურ პატრიოტიზმზე. როდესაც მე და აკამ ცეკვა დავიწყეთ, სულ ვამბობდით, რომ ძალიან გვიყვარდა ჩვენი ქვეყანა, ვცდილობდით, მოვრგებოდით ჩვენი ქვეყნის მდგომარეობას, აქ მიგვეღწია ყველაფრისთვის და არც კი გვიფიქრია, სხვა ქვეყანაში გვეცადა ბედი. უამრავი იდეა და ენერგია გვქონდა. ძალიან ბევრს ვაკეთებდით, მაგრამ მერე ჩვენს თავს ვუთხარით: თუ გვინდა, რამე დავამტკიცოთ და თავი დავიმკვიდროთ, აუცილებლად უნდა გავიდეთ ქვეყნის ფარგლებს გარეთ. საქართველოში ჩვენი პოტენციალის ხუთ პროცენტსაც კი ვერ ვიყენებდით. თუ სახელი და კარიერა გვინდოდა, ფარგლებს გარეთ უნდა გავსულიყავით და ამიტომ, მე და აკამ ამაზე ზრუნვა საკმაოდ ადრეული ასაკიდან დავიწყეთ. რთული იყო, არავინ გვყავდა, საჭირო თანხები არ გვქონდა, ყველაფერს თვითონ ვუმკლავდებოდით. აკას ღმერთისგან ბოძებული განსაკუთრებული ნიჭი აქვს და ალბათ, მეც. ამას ემატება ჩვენი არანორმალური შრომისმოყვარეობა – გიჟური დისციპლინითა და მონდომებით, ძალიან ადრეული ასაკიდან დაიყო ჩვენი წარმატებები, ტურნირები, პედაგოგები მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან, გვეხმარებოდნენ, მოვრგებულიყავით საერთაშორისო ბაზარს.

ეს დაგვეხმარა, რომ გავმცდარიყავით ჩვენს ქვეყანას და გავმხდარიყავით ბუმბერაზები ჩვენს სფეროში. ხანდახან ვფიქრობთ, რატომ გვხვდება წინააღმდეგობები? რატომ გვიშლიან ხელს? გადის დრო და მერე ხვდები, თურმე, იმიტომ შეგხვდა ამდენი წინააღმდეგობა, რომ მსოფლიო მასშტაბის ადამიანი უნდა გამხდარიყავი. რთული გზა გავიარეთ, მაგრამ ეს მოგვიტანა საზღვრებს გარეთ გასვლამ და ამიტომ დღეს კარგად გვესმის ჩვენი მაყურებლის გულისცემა, რა ეროვნებისაც არ უნდა იყოს ის.

აკა: ხანდახან გვეუბნებიან, მოწამლული ხართ ცეკვითო და მართლაც ასეა, მის გარეშე ერთი დღეც არ შეგვიძლია. თავი ბოლომდე გადადებული გვაქვს იმისთვის, რომ ახალი სიტყვა ვთქვათ. როცა ანონსდება, რომ სადმე ჩვენ ვცეკვავთ, ყველა საოცარი ინტერესით გველოდება, ჩვენ ამას ყოველთვის ვგრძნობთ, რომელ ქვეყანაშიც არ უნდა ვიყოთ.

– როგორია თქვენი სამსაჯო და სამწვრთნელო გამოცდილება?

- ჩემთან შედარებით გვანცას მსაჯობისა და მწვრთნელობის დიდი ისტორია აქვს. მე მხოლოდ და მხოლოდ ქორეოგრაფიული თვალსაზრისით ვეხმარები წყვილებს.

გვანცა: აქტიური სპორტში იმდენად დიდი დოზით ვარ, ამაზე საუბარს მეორე პლანზე ვდებ ხოლმე, მაგრამ რეალურად ძალიან მნიშვნელოვან ტურნირებზე ვიმსაჯე, მათ შორის, კავკასიის თასზე, რომელიც ძალიან ცნობილი საერთაშორისო ტურნირია. მსაჯობა დიდი პასუხისმგებლობაა და ამ დროს ჩემთვის უპირატესია, ვიყო მაქსიმალურად ობიექტური, ასევე, მსაჯობის შემდეგ თუ მონაწილეებს შეკითხვები ექნებათ კარიერის განვითარებასთან დაკავშირებით, ყოველთვის სწორ რჩევებს ვაძლევ. არასდროს მენანება ჩემი გამოცდილების მათთვის გაზიარება, რომ კარიერა წარმატებით გააგრძელონ. ვფიქრობ, ახალი თაობისთვის სწორი გზის მიცემა ყველაზე მნიშვნელოვანია.

რაც შეეხება მწვრთნელობას, აკა არაამქვენიური ნიჭის მქონე ადამიანია, მადლობელი ვარ სამყაროსი მის გამო. მე, უბრალოდ, ტექნიკური კუთხით ვვარცხნი და ვასუფთავებ მის ქორეოგრაფიულ ნამუშევრებს და ვფიქრობ, ერთად ძალიან ნაყოფიერი მწვრთნელები გამოდივართ.