ანი ლოლაძე: არ ვანიჭებ ბიჭებს იმხელა სიამოვნებას, რომ ჩემთან ახლოს მოვიდნენ

ანი ლოლაძე: „ინსტაგრამზე“ ყოველთვის აქტიური ვიყავი და თანდათან ჩემი გამომწერების რაოდენობა საკმაოდ გაიზარდა. ვფიქრობ, რომ მათ ყველაზე მეტად ჩემში ვიზუალი მოსწონთ. სხვათა შორის, ადრე ზედმეტად გახსნილი ვიყავი და ძალიან ბევრ ჭორს მიგონებდნენ. ჩემ შესახებ წარმოუდგენელი რაღაცები მესმოდა და ამიტომ ჩემი პირადი ცხოვრების შესახებ ინფორმაციის გაზიარება შევწყვიტე. ახლა რაც საჭიროა მხოლოდ იმას ვთავაზობ ჩემს გამომწერებს და ცოტა ინტრიგაში ვტოვებ (იცინის). მართლა ძალიან დავიღალე ჭორებით. თითქოს, თვეში, პარალელურად, ათი ბიჭის შეყვარებული ვიყავი, არადა, რეალურად მათთვის „გამარჯობა“ არ მქონდა ნათქვამი. ზოგჯერ ჩემს უახლოეს მეგობრებზე აგორებდნენ ასეთ ჭორებს. ვერ გაიგეს, რომ გოგოს და ბიჭს მეგობრობა შეუძლიათ. მე ჩემი პირადი მაქვს და მსგავსი ჭორები სასიამოვნო არ არის. ამიტომ, ახლა ამაზე აღარაფერს ვამბობ. რამდენჯერაც რამე ვთქვი, შავი ლაქა დამეცა თავზე და ძალიან ცუდი რაღაცები მოხდა (იცინის).

– ცეკვა როდის დაიწყე?

– პირველად რვა წლის წინ „თელაში“ დავიწყე ცეკვა. ძალიან პატარა, 10 წლის ვიყავი. ოთხი წლის შემდეგ ჰიპ-ჰოპზე გადავერთე, რადგან განსაკუთრებულად მომწონდა და ამ ცეკვით გამიცნო ხალხმა. ისე, ძალიან პატარა ვიყავი, ცეკვა რომ დავიწყე – ოთხი წლის ასაკში მაგიდაზე სტრიპტიზს ვცეკვავდი. „ფუსიქეტ დოლსის“ კლიპებს ვუყურებდი და ალბათ, იქიდან ვისწავლე (იცინის). ცეკვის ასაკი რომ ამომეწურება, მერე ჟურნალისტიკაზე გადავერთვები. ახლა ამ მიმართულებით ვსწავლობ.

– საკმაოდ პატარა ასაკიდან „ინფლუენსერობის“ სახით შემოსავლის წყარო გაქვს, არა?

– კი, ახლა ცხრამეტი წლის ვხდები და თითქმის სამი წელია, „ინსტაგრამი“ ჩემი შემოსავლის წყაროა. თუმცა, მანამდე სხვადასხვა პროექტში დავიწყე ცეკვა და პირველი ხელფასი იქ ავიღე.

– მითხარი, რომ შენში ყველაზე მეტად ვიზუალი მოსწონთ, განსაკუთრებულად ზრუნავ გარეგნობაზე?

– კი, ჩემში ვიზუალი და იმიჯი მოსწონთ განსაკუთრებით. ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ყველა მოვლილი იყოს და ზრუნავდეს ჰიგიენაზე. ძალიან მეზარება დილის რვა საათზე ადგომა და თავის ფორმაში მოყვანა, მაგრამ მერე, რომ ვიაზრებ, მთელი დღე მოუწესრიგებელმა უნდა ვიარო, მაშინვე ვდგები (იცინის). მით უმეტეს, თუ საზოგადოებაში რაღაცას წარმოადგენ და გიცნობენ, გაკვირდებიან კიდეც. ძალიან ბევრჯერ პირად შეტყობინებებში სხვებისგან გამოგზავნილი ჩემი ფოტოები დამხვედრია, რომელიც ქუჩაში გადაუღიათ. ასეც რომ არ იყოს, მე თვითონ მომწონს, რომ სულ ფორმაში ვარ. თუ რეპეტიციები მაქვს, სპორტულები მაცვია, თუ შეხვედრა მაქვს, აუცილებლად კლასიკურ სტილს ვირჩევ. მაღალფასიან სამოსს ვერ ვყიდულობ, ფული მენანება. მაგალითად, ფეხსაცმელში ორიათას ლარს ვერ გადავიხდი. ვიცი, რომ ერთ თვეში „პატრონი აღარ ეყოლება“ და გადავაგდებ, იმიტომ, რომ მოცეკვავე ვარ და ფეხსაცმელზე დიდი დატვირთვა მოდის.

– მშობლები როგორ აღიქვამენ შენს პოპულარობას?

– ძალიან უხარიათ. სხვათა შორის, მამაჩემი მეუბნება ხოლმე, სულ ფორმაში უნდა იყოო. მაღლები ჩაიცვი, ისე არ დაგინახოო. არ მოსწონს, სპორტულები რომ მაცვია (იცინის). კაბები ჩაიცვი, ჩაჩაჩულებით ნუ დადიხარ, მოტკეცილებით იარეო – ისეთ რამეებს მეუბნება, რასაც რეალურად მამა არ უნდა გეუბნებოდეს (იცინის). საერთოდ არ აქვს პრობლემა არც მოკლეზე, არც ტატუებზე. პირიქით, თვითონ მეუბნება, ამ ტატუს ხომ არ გაიკეთებდიო?! თვითონაც ერთობა ამით და არანაირი აკრძლვები არ აქვს. პირიქით, ძალიან ვემთხვევით ერთმანეთს.

– შენ როგორ აღიქვამ პოპულარობას?

– ვცდილობ, ყველაფერში დოზირებული ვიყო. მაგალითად, ვერიდები ზედმეტი სიყვარულის გამოხატვას, რადგან ეს უკან სწორად არ მიბრუნდება. იმას არ ვგულისხმობ, რომ რამის გაკეთება იმიტომ მიმაჩნია სწორად, საპასუხო რეაქცია მივიღო, მაგრამ მივხვდი, რომ ყოველთვის ისეთ ემოციებს არ იღებ საპასუხოდ, როგორსაც გასცემ. არ ვარ ის ადამიანი, რომ ჩემს ფოლოვერებს ვუმეორო, ვგიჟდები თქვენზე, ძალიან მიყვარხართ-მეთქი. რა თქმა უნდა, მათი მადლიერი ვარ, მაგრამ ადამიანს თუ არ ვიცნობ, ვერ ვეტყვი, მიყვარხარ-მეთქი. სიყვარული და მადლიერება ერთმანეთისგან განსხვავდება. მე ვაფასებ მათ თანადგომას და მადლიერებას ყოველთვის გამოვხატავ, მაგრამ რომ ვუთხრა, მიყვარხართ-მეთქი – ეს ტყუილი იქნება.

– საკუთარ თავს შეზღუდვებს უწესებ?

– სულ რომ გიყურებენ და ყველამ ყველაფერი უნდა იცოდეს შენზე, ეს ძალიან მოსაბეზრებელი და დამღლელია. ახლა ზუსტად მაგ ეტაპზე ვარ. დავიღალე იმით, რომ ყველა მე მიყურებს. ყველამ იცის, რას ვაკეთებ და ამიტომ, ახლა რაღაცებს აღარ ვაჩენ. როცა ვიქნები იმის ხასიათზე, რომ ყველამ იცოდეს, რას და როგორ ვაკეთებ, ჩემს თავს ამის საშუალებასაც მივცემ. თუ ხასიათზე არ ვარ, თავს არაფერს ვაძალებ.

– თაყვანისმცემლებს როგორ უმკლავდები სოციალურ ქსელში?

– ვერავის ვუმკლავდები. დღის განმავლობაში უამრავი ადამიანი მწერს, რომ ჩემი გაცნობა უნდა ან რამე სასწაული. არ ვპასუხობ, ვიღლები ასეთი რაღაცებით. არ ვიცი, რატომ ფიქრობენ, რომ მე ან ნებისმიერმა გოგომ პასუხი უნდა გავცეთ იმ „სასწაულ“ ტექსტებზე, რითაც ცდილობენ ხოლმე ჩვენს გაცნობას. რომ არ პასუხობ, მერე გწერენ, ვაიმე, თავში აგივარდაო? არადა, „საოცრებებს“ გწერენ. ჩემი აზრით, ბიჭებმა გოგოებთან მიდგომის ტაქტიკა უნდა შეცვალონ (იცინის).

– როგორი ბიჭები მოგწონს, პრეტენზიული გოგო ხარ?

– არანაირად არ ვარ პრეტენზიული. ერთადერთი, რაც ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, ეს არის სიმაღლე. ბიჭი რომ მომეწონოს, აუცილებლად მაღალი უნდა იყოს და ადამიანის პატივისცემა უნდა შეეძლოს.

– მამა არ გზღუდავს, მაგრამ ბევრ ბიჭს არ მოსწონს თამამი ფოტოები, არადა, შენ ძალიან „ცხელი ინსტაგრამი“ გაქვს.

– ასეთ ბიჭებს საერთოდ ვერ ვუგებ და მოკლედ რომ გითხრა, „გამარჯობასაც“ არ ვეუბნები. ან ისეთ „გამარჯობას“ვეუბნები, მტერს რომ არ ვუსურვებ (იცინის). მათ მორალში მე ვერანაირად ვერ ვჯდები (იცინის).

– ვინც მოგწონს, მასთან როგორი ხარ?

– ძალიან ჯიგარი. თუ ვხვდები, რომ ბიჭს მოვწონვარ ან მე მომწონს, ურთიერთობა ძმურში გადამყავს, ძმურ რჩევებს ვაძლევ და მერე ფლირტზე გადავდივარ. ცოტა განსხვავებული ტაქტიკა მაქვს (იცინის). ვინც არ მომწონს, უბრალოდ, ჩემს სივრცეში არ ვუშვებ, რომ თავი ზედმეტად არ შევიწუხო (იცინის).

– ვინც მოგწონს, იმასთან ძმურ ურთიერთობაში როგორ შედიხარ?

– ბიჭებს არ მოსწონთ წიკვინა და პრეტენზიული გოგონები. კი არ ვთამაშობ, ადამიანს მართლა ძალიან მეგობრულად ვუდგები. ვცდილობ, ყველასთან „ჯიგრულად“ მოვიქცე. ბიჭებთან ასე ვიწყებ ურთიერთობას და მერე თანდათან ვეპრანჭები. არც ძალიან ძმურია და არც ძალიან გოგოშკური (იცინის).

– რომანტიკული ურთიერთობა რომ გიყალიბდებათ, მერე როგორი ხარ?

– ხშირად არ ვარ ეგეთ ურთიერთობაში. არ ვანიჭებ ბიჭებს იმხელა სიამოვნებას, რომ ასე ახლოს მოვიდნენ ჩემთან. ეს ჩემთვისაც სასიამოვნოა, მაგრამ სანამ მანამდე მივა ურთიერთობა, მე „ჩემსას მოვჭამ“ (იცინის). რომანტიკულიც ვარ, მაგრამ ეს უფრო პარტნიორზეა დამოკიდებული. როგორიც ის არის, მეც ანალოგიურად ვუდგები. მიყვარს სიურპრიზები და სხვათა შორის, მეც ვანებივრებ, ვინც მომწონს, იმას. მაგალითად, ბიჭს, რომელიც მომწონდა, პირველმა მე ვაჩუქე საჩუქარი. ამ მხრივ, თანაბარი ვარ, არ არის აუცილებელი, მარტო ბიჭმა მოგიწყოს სიურპრიზი ან გაჩუქოს საჩუქარი, თავის დაფასებები ჩემგან შორს არის (იცინის).