მოძღვარი გვირჩევს

პასუხი: ეს შესაძლებელია, თუ თქვენ იცით, რომ ისინი მართლმადიდებლები იყვნენ. თქვენს გარდაცვლილ წინაპრებს, რომელთა სახელებიც არ იცით, საქართველოს ეკლესია ისედაც მოიხსენიებს წირვა–ლოცვის დროს ასეთი სიტყვებით: „წინაპართა სანატრელთა პირველგარდაცვალებულთა მამათა და ძმათა ჩვენთა“. ბუნებრივია, აქ თქვენი წინაპრებიც იგულისხმებიან. თუ პანაშვიდს გადაუხდით, მოძღვარიც ასე მოიხსენიებს.

მათთვის შეგიძლიათ, ყოველთვის ევედროთ უფალს დილის ლოცვებში. იქ წერია: „მოიხსენე, უფალო, სულნი გარდაცვალებულთა მონათა და მხევალთა შენთა, მშობელთა ჩემთა და ყოველთა მონათესავეთა ჩემთა (სახელები) და სასოებით მკვდრეთით აღდგომასა და საუკუნისა ცხოვრებისა ზედა გარდაცვალებულთა მამათა, ძმათა და დათა“.

კითხვა: რატომ არის საჭირო ცოდვის ჩადენის შემდეგ მალევე მონანიება?

პასუხი: ცოდვა უფლის მადლს გვაშორებს, ყოველი ცოდვა, რომელიც სინანულით არ არის განწმენდილი, საკუთარი ტვირთის სიმძიმით, მალევე სხვა ცოდვას იწვევს.

კითხვა: როგორ უნდა მოიქცეს მორწმუნე, როდესაც ლოცვის დროს უარყოფით აზრებს ვერ იშორებს.

პასუხი: წმიდა მამები, ასეთ შემთხვევაში ორგვარ რჩევას გვაძლევენ: ან არ შევწყვიტოთ ლოცვა და მთელი გულისყურით ჩავუღრმავდეთ ლოცვით კანონს, ანდა შევწყვიტოთ ლოცვა, მოვიკრიბოთ ნებისყოფა, შევევედროთ უფალს, რომ განგვარიდოს უსიამოვნო აზრებს და ლოცვა ცოტა ხნის შემდეგ განვაახლოთ.

კითხვა: ჩემი შვილი თავისი სიმართლისთვის იფიცებს ღმერთს და მეც იმასვე მთხოვს. არის თუ არა ეს ცოდვა და თუ არის, როგორ უნდა გადავაჩვიო?

პასუხი: აუხსენით ბავშვს, რომ უფალი, რომელსაც ის იფიცებს, კრძალავს ფიცს და როდესაც ღმერთს ვიფიცებთ, მის ნებას გადავდივართ.