ბადრიჯნის ტოლმა ნატა გულიაშვილისგან

სა­ს­წ­ა­უ­ლ­ად გუ­რ­მ­ა­ნი ვარ. ძა­ლ­ი­ან მი­ყ­ვ­ა­რს გე­მ­რ­ი­ე­ლი სა­ჭ­მ­ე­ლ­ე­ბი. უპ­ი­რ­ა­ტ­ე­ს­ო­ბ­ას ხორცს ვა­ნ­ი­ჭ­ებ. ალ­ბ­ა­თ, ეს ჩე­მი ჰო­რ­ო­ს­კ­ო­პ­ის და­მ­ს­ა­ხ­უ­რ­ე­ბ­აც არ­ის – „ლო­მი“ ვარ. თუ­მ­ცა გე­მ­რ­ი­ელ კე­რ­ძ­ე­ბს ხო­რ­ც­ი­თ­აც ვა­კ­ე­თ­ებ და ბო­ს­ტ­ნ­ე­უ­ლ­ი­თ­აც. ად­რე, 5 წე­ლი, ფი­ტ­ნ­ეს-ინ­ს­ტ­რ­უ­ქ­ტ­ო­რი ვი­ყ­ა­ვი. ან­ტ­ა­ლ­ი­ა­ში და ეგ­ვ­ი­პ­ტ­ე­ში ვა­ტ­ა­რ­ე­ბ­დი სტეპ-აე­რ­ო­ბ­ი­კ­ას, აკ­ვა-აე­რ­ო­ბ­ი­კ­ას და იო­გ­ას. იმ პე­რ­ი­ო­დ­ში ყვე­ლ­ა­ფ­ე­რს ვჭა­მ­დი და დი­ე­ტ­ა­ზე ყო­ფ­ნა არ მჭი­რ­დ­ე­ბ­ო­და, რა­დ­გ­ან დღე­ში 3 სა­ა­თი ვა­რ­ჯ­ი­შ­ით ვი­ყ­ა­ვი და­კ­ა­ვ­ე­ბ­უ­ლი. თბი­ლ­ი­ს­ში რომ ჩა­მ­ო­ვ­ე­დი, ცო­ტა მო­ვ­დ­უ­ნ­დი. აქ ვა­რ­ჯ­ი­ში მე­ზ­ა­რ­ე­ბა (იც­ი­ნ­ის), უფ­რო, ჯა­ნ­ს­აღ კვე­ბ­ას მი­ვ­მ­ა­რ­თ­ავ. ვცდი­ლ­ობ, ნა­კ­ლ­ე­ბი ცო­მ­ე­უ­ლი ვჭა­მო, ვსვა ბე­ვ­რი წყა­ლი და და­ძ­ი­ნ­ე­ბ­ა­მ­დე 3 სა­ა­თ­ით ად­რე არ­ა­ფ­ე­რი მი­ვ­ი­რ­თ­ვა. ზო­გ­ა­დ­ად, კე­რ­ძ­ის გე­მ­ო­სა და ვი­ზ­უ­ა­ლს ძა­ლ­ი­ან დი­დი მნი­შ­ვ­ნ­ე­ლ­ო­ბა აქვს, ას­ე­ვე სუ­ნ­ს­აც. შა­მ­ფ­უ­რ­ზე შე­მ­წ­ვ­ა­რი მწვა­დი, ბრო­წ­ე­უ­ლ­ი­სა და შა­ვი ღვი­ნ­ის სო­უ­ს­ით, ყვე­ლ­ა­ფ­ე­რს მი­რ­ჩ­ე­ვ­ნ­ია (იც­ი­ნ­ის). ახ­ლა კი გა­ს­წ­ა­ვ­ლ­ით ბა­დ­რ­ი­ჯ­ნ­ის ტო­ლ­მ­ის რე­ც­ე­პ­ტს, რო­მ­ე­ლ­იც ამ სე­ზ­ო­ნ­ზე სა­კ­მ­ა­ოდ სა­ს­ი­ა­მ­ო­ვ­ნო მი­ს­ა­რ­თ­მ­ე­­ვ­ია.