სომხეთის მთავარი ცხვირი

ბუბა კიკაბიძის სახლი საგამოფენო დარბაზი გეგონებათ. კედლები აფიშებით, სურათებით, მთელ მსოფლიოში ნაგროვები ნიღბებითაა მოფენილი. ექსპონატებს შორისაა ხის ცხვირიც…— „ეს ჩემი მეგობრის, ფრუნზიკ მკრტიჩიანის ცხვირის ზუსტი ასლია, რომელსაც სხვანაირად „სომხეთის მთავარი ცხვირი“ ჰქვია“. მაგრამ სახელგანთქმული სომეხი კომიკოსი არასდროს შეუწუხებია არასრულფასოვნების კომპლექსს და აბსოლუტურად ფილოსოფიურად უყურებდა იმ ფაქტს, რომ დიდი ცხვირი ჰქონდა: „პატარაობიდან იმაზე კი არ ვფიქრობდი, მე რატომ მქონდა დიდი ცხვირი, არამედ იმაზე, სხვებს რატომ ჰქონდათ პატარა ცხვირები“, – ხუმრობდა ხოლმე თავად მკრტიჩიანი. კომიკოსი „ეროვნული სიმდიდრის“ წარმოშობას ასე ხსნიდა: „როცა ღმერთი ხალხებს ცხვირებს ურიგებდა, თან ეკითხებოდა, რა ფორმისა გინდათო? რუსმა აპრეხილი ცხვირი მოინდომა, რომ სასმისის გადაკვრაში არ შეშლოდა ხელი, ქართველმა –კავკასიონის მსგავსი, სომეხმა ჯერ იკითხა, რა ღირსო და როცა ღმერთმა უთხრა, არაფერი, უფასოაო, მაშინ, უთხრა: რაც შეიძლება დიდი ცხვირი მომეციო“.