ინგლისურის სპეციალისტები

მამუკა ხაზარაძე იხსენებს: ფორტეპიანოს თავი დავანებე, მუსიკას კი ვერ შევეშვი. „ბიტლები“ გახდა ჩემი ახალი შთაგონების წყარო, ვულკანივით ამოხეთქილს ჰგავდა მათი მუსიკა, თითქოს მარტივი, რამდენიმე აკორდით აწყობილი, მარტივი ტექსტით და ამ დროს როგორი მომნუსხველი, ამგდები და ემოციური იყო. მოკლედ, სასწრაფოდ გიტარაზე დაკვრის სწავლა გადავწყვიტე. გორკის კლუბში, მაშინდელ პლეხანოვზე გიტარის წრეზე ჩავეწერე. ბიტლებივით, ლენონივით მინდოდა, მემღერა. აკორდებს ვამთხვევდი, სიტყვებს ვიზეპირებდი, თუმცა, შინაარსის აზრზე არ ვიყავი. აბა, საიდან უნდა მცოდნოდა? ინგლისურის გაკვეთილები სკოლაში ახალი დაწყებული იყო. არც არავინ გვაძალებდა საბჭოთა სკოლაში. მოკლედ, არც მეტი და არც ნაკლები, მთელი სამი სიმღერის გარჩევისა და დამუღამების მერე ანსამბლის ჩამოყალიბება გადავწყვიტე. თმა „ბიტლების“ სტილზე შევიჭერით, გიტარები საბჭოთა მაგნიტოფონ „ელექტრონიკას“ შევუერთეთ და დავცხეთ, მაგრამ რა დავცხეთ! „კონცერტი“ სკოლის ფოიეში გვქონდა. დიდი მოწონება დავიმსახურეთ. მაშინვე გავარდა ხმა, ეს ინგლისური ტექსტები საიდან და როდის ისწავლესო. აბა, რა იცოდნენ, რომ ინჩიბინჩი არ გვესმოდა, რას ვმღეროდით. და მესამე დღეს სასწავლო ნაწილის გამგე შემოვიდა ინგლისურის გაკვეთილზე, და გამოგვიცხადა, მთელი სკოლა თქვენზე ლაპარაკობსო.