რისი სიგნალია ადამიანისთვის წინათგრძნობა, სიზმრის ახდენა, გონების უეცარი გაცისკროვნება და რა გველის, თუ საკუთარი ქვეცნობიერის ნაკარნახებს არ დავუჯერებთ

- ექსტრასენსებზეა ლაპარაკი?
- რა თქმა უნდა, ექსტრასენსს ვგულისხმობ, რომელიც არც ჯადოქარია და არც თაღლითი. ის ზემგრძნობიარე ადამიანია - ეს არის და ეს (ასე ითარგმნება ტერმინი - იდუმალი ლათინურიდან). სხვათა შორის, უამრავი სამეცნიერო აღმოჩენა სწორედ იმის დამსახურებაა, რომ მარჯვენა ნახევარსფერომ მუშაობა გამოასწორა - თუნდაც ნიუტონის ცნობილი ვაშლი ავიღოთ მაგალითად. აქ პროცესი ასე განვითარდა: თავიდან გონება გაბრწყინდა და მხოლოდ ამის შემდეგ გაშალა ადამიანმა მის სხივებქვეშ ფაქტის დამამტკიცებელი ბაზა.
- მაგრამ, დღევანდელობას რომ დავუბრუნდეთ...
- ასეთ ისტორიას გავიხსენებ. დიდების მწვერვალზე მყოფი ერთ-ერთი ორგანიზაციის თანამშრომელი ქალბატონი მივიდა დასკვნამდე, რომ ფირმა მგლის კანონებით მუშაობდა. უფრო სწორად, ამას მოგვიანებით მიხვდა, თავიდან კი, უბრალოდ რაღაც არ მოეწონა. მისმა ცნობიერებამ საეჭვო არაფერი დააფიქსირა, მაგრამ ქვეცნობიერმა, რომელიც აბსოლუტურად ყველა ინფორმაციას აღბეჭდავს, მაშინვე განგაში ატეხა. მაინც რა დაინახა ასეთი საეჭვო? ნებისმიერი რამ: არაკეთილმოსურნე მზერა, შეჭმუხნილი წარბები, ნერვიული ქმედებები - როცა ადამიანი კონკრეტულ ამოცანაზეა კონცენტრირებული (ამ შემთხვევაში, მოსაუბრეზე), ამგვარი ნიუანსებისთვის არ სცხელა. უფრო სწორად, ცნობიერება ამაზე აქცენტირებას არ ახდენს. აი, ქვეცნობიერი კი წვრილმან დეტალებსაც იჭერს, მთლიან სურათს ხატავს და თუ თავად არ დაბლოკეთ ის, აუცილებლად საუკეთესო გადაწყვეტილებამდე მიგიყვანთ.
- ალბათ, ქვეცნობიერ სიგნალს არ უკავშირდება, მაგრამ გამიგია, რომ ადამიანი თავის ორეულს ხვდება და ეს რის სიგნალია?
- დიახ, არის ასეთი მოვლენაც: ფანჯარასა თუ სარკეში არეკლილი საკუთარი ფიზიონომია იმდენად ცხადია, რომ ადამიანში შოკს იწვევს. როგორც ამბობენ, ეს გარდაუვალი სიკვდილის წინასწარმეტყველებააო. ზოგჯერ ასეთ ორეულს აღწერდნენ როგორც განსხეულებულ სულს, ზოგჯერ - როგორც ასტრალური სხეულის ანარეკლს ან აურას, მაგრამ მისი გამოჩენა ყოველთვის ავისმომასწავებელი იყო. ზოგიერთის მტკიცებით, ელისაბედ დედოფალმა სიკვდილამდე ცოტა ხნით ადრე სწორედ საკუთარი თავი ნახა სასიკვდილო სარეცელზე მწოლიარე. გოეთე და შელიც შეხვდნენ საკუთარ ორეულებს. ხოლო, როცა დედოფალმა ეკატერინე მეორემ მისკენ მომავალი საკუთარი თავი დაინახა, გადაწყვიტა, ბედი არ გამოეცადა და ჯარისკაცებს უბრძანა, ორეულისთვის ესროლათ. ძალიან დიდხანს ამას კუდიანებს აბრალებდნენ: ისინი კონკრეტული პირის ორეულს ქმნიან და ბოროტი საქმეებისთვის საკმაოდ შორ მანძილზე აგზავნიანო. მაშინ ამ საბაბით ძალიან ბევრი ქალი ჩამოახრჩეს, თუმცა ვერავინ დაამტკიცა, რომ კუდიანებს მართლა შეეძლოთ გაორება და დანაშაულის ადგილზე სწორედ იმ დროს ყოფნა, როცა იქ შენობა-ნაგებობები იწვოდა, ეცემოდა საქონელი, კვდებოდა ადამიანი ან ხდებოდა ნებისმიერი სხვა უბედურება. წინააღმდეგ შემთხვევაში ორეულისა თუ კიდევ სხვა რაღაცის გამოძახებასა და დანახვას ვინმე შეძლებდა. ოდესღაც ისიც მიაჩნდათ, რომ ადამიანის ცხად ორეულს, რომელიც შუშაში გასვლისას მასში აირეკლებოდა, გარდაცვლილის იმქვეყნად გატაცება შეეძლო.