ფლირტი - დასაშვები, თუ საფრთხე

ხშირად ის, უბრალოდ, მყისიერი კავშირია ორ ადამიანს შორის, ლაღი თამაში, სადაც სიტყვებიც არ არის მთავარი. ღიმილი, იუმორი, მსუბუქი კომპლიმენტი, იმაზე ხანგრძლივი მზერა, ვიდრე ჩვეულებრივ... ეს ყველაფერი ფლირტია – ურთიერთობის ის უვნებელი, მაცდუნებელი დასაწყისი, რაც ყველაზე საინტერესოსა.

და მაინც... რატომ გვჭირდება ფლირტი?

ფლირტი აღვიძებს ჩვენს შინაგან თავდაჯერებულობას.

ის გვახსენებს, რომ შეგვიძლია ვიყოთ საინტერესოები, მიმზიდველები და მარტივად გადავლახოთ ყოველდღიურობის მძიმე ეპიზოდები.

გაუღიმე იმ ადამიანს, ვინც გიყურებს – შეიძლება სწორედ აქ იწყება შენთვის ამ სეზონის მხიარული თავგადასავალი.

წყვილში ყოფნა არ ნიშნავს, რომ ადამიანის ემოციური რეაგირება სხვებზე მთლიანად ქრება. ფლირტი – ოღონდ დოზირებული და გაცნობიერებული – შეიძლება ურთიერთობაში მყოფისთვისაც იყოს ბუნებრივი.

თუმცა, ამბობენ რომ ფლირტი ყოველთვის სარისკო ზღვარზე დადის. იმ ხაზს იქით, სადაც ეს თამაში ემოციურ ან ფიზიკურ ღალატში გადადის, უკვე ფლირტი კი არა, პასუხისმგებლობის არქონაა.

ამიტომ ფლირტის ადგილი ურთიერთობაში მყოფი ადამიანისთვის შეიძლება, მხოლოდ მაშინ არსებობდეს, როცა ეს ხდება:

•ლაღად და პატივისცემით ყველა მხარის მიმართ;

•გამჭვირვალედ – ანუ, როცა თავადაც გჯერა, რომ ეს უბრალო ღიმილია და არა იმაზე მეტი;

•და რაც მთავარია – როცა ეს ფლირტი არაა შენს ურთიერთობაზე დადებული ემოციური ბომბი

მოკლედ: ფლირტი ურთიერთობაში მყოფისთვის, როგორც მარილი საკვებზე ისეა – ცოტა აგემრიელებს, ბევრი აფუჭებს.

სიყვარული ზრდასრულ ასაკში

ანუ, როცა გრძნობები ციფრებს არ ემორჩილება

სიყვარული ასაკს არავის ეკითხება. ის არ ითვლის კალენდარზე წლებს, არც ნაოჭებს, უბრალოდ, მოდის, ჩუმად, შეუმჩნევლად და ერთ დღეს აღმოაჩენ, რომ იღიმი ისევ ისე, როგორც ოცი წლის წინ.

ზრდასრულ ასაკში სიყვარული სხვანაირია – უფრო მშვიდი, მაგრამ უფრო სიღრმისეული. იქ აღარ არის ემოციების ქარიშხალი, არც ზედმეტი დრამა, არც უსასრულო გაუგებრობები. ეს არის ურთიერთობა, სადაც ადამიანები ერთმანეთს უკვე იცნობენ – თავიანთი სისუსტეებით, წარსულით, გამოცდილებით და მაინც დარჩენას ამჯობინებენ. სწორედ ესაა მთავარი, რადგან ზრდასრულ ასაკში სიყვარული აღარ ითხოვს მტკიცებულებებს. ის არ გეკითხება, რატომ არ მითხარი დილით „დილა მშვიდობისა“... და აღარ გინდა ის ყველაფერი, რაც თავიდან იყო: ყვავილები, საჩუქრები, გრძელი მესიჯები... სამაგიეროდ, გინდა სიჩუმე, რომელშიც თავს მშვიდად გრძნობ. უბრალოდ, გინდა ადამიანი, ვინც შენი ყველაფერი იცის და მაინც არ ცდილობს, შეგცვალოს. ასაკთან ერთად სიყვარული აღარ არის ემოციური ქარიშხალი – ის შინაგან სიმშვიდედ იქცევა.

როცა ცხოვრებაში ჩნდება ვიღაც, ვისთან ერთადაც გინდა დილით ყავა დალიო, საღამოს კი გაისეირნო, ხვდები, რომ სიყვარული ნამდვილად არსებობს და შენ ასეთი სიყვარული გინდა – სტაბილურობა, ნდობა და სიმშვიდე, რომელიც ყველაფერზე მეტია.

სიყვარული არ არის დამოკიდებული ასაკზე. ის არის დროის მიღმა მდგარი ემოცია, რომელიც მოდის მაშინ, როცა მზად ხარ.

ურთიერთობა რეალურ ცხოვრებაში

როდესაც სიყვარულზე ვსაუბრობთ, ჩვენს გონებაში თითქმის ყოველთვის ჩნდება იდეალური სურათი – მზიანი დილა, ცხელი ყავა, სიყვარულით სავსე თვალები და თითები, რომლებიც ერთმანეთს ეხებიან ისე ბუნებრივად, თითქოს მთელი ცხოვრება ერთმანეთს ელოდნენ. მაგრამ რეალურ ცხოვრებაში სიყვარული ასე არ გამოიყურება. რეალური ურთიერთობა ხმაურიანია, ხანდახან დამღლელი, ზოგჯერ კი ისეთი ჩუმია, რომ საკუთარ თავსაც ვეღარ ვუსმენთ.

სიყვარული ადვილია დასაწყისში. როცა ყველაფერი გვახალისებს და გულს აჩქარებს. მაგრამ როცა ურთიერთობაში ყოველდღიურობა შემოდის, ჩნდება პატარა, მაგრამ დამღლელი კითხვები:

ვინ შეიძენს პურს? რატომ არ მეხმარები? რატომ აღარ მეუბნები „მიყვარხარ“?

ეს მარტივი ფრაზები თანდათან გროვდება და იქცევა ჩუმ ბზარებად, რომლებიც შეიძლება, ერთ დღეს დიდ სკანდალად გადაიქცეს.

და აი, სწორედ აქ იწყება ჭეშმარიტი ურთიერთობა – არა ფილმში, არამედ რეალურ ცხოვრებაში.

ქალები ხშირად ვცდილობთ, ვივარაუდოთ – „ალბათ მიხვდება“, „ალბათ, იგრძნობს”, „ალბათ, მიხვდა, რომ მეწყინა”.

მაგრამ „ალბათ“ არ არის სიტყვა, რომელიც სიყვარულს დაიცავს.

ურთიერთობა ისეთივე კომუნიკაციას მოითხოვს, როგორიც სამუშაო ან მეგობრობა, ანუ გულწრფელს, კონკრეტულსა და მშვიდს.

როცა სიყვარულში ჩნდება ჩუმი მოლოდინები, იწყება გაუგებრობა. ხოლო როცა ჩნდება გაუგებრობა, ჩნდება წყენაც.

ხშირად ქალები ყველაფერს საკუთარ თავზე ვიღებთ. ვცდილობთ, ვიყოთ ძლიერი, მოთმინებით სავსე, არავინ დავტვირთოთ საყოფაცხოვრები წვრილმანებით. სწორედ ამ დროს იკარგება ქალი ურთიერთობაში. ის აღარ ფიქრობს, რა უნდა, რა სიამოვნებს, რა აშინებს, მხოლოდ იმაზე ფიქრობს, როგორ გადაარჩინოს სიყვარული.

სინამდვილეში კი სიყვარული არ საჭიროებს გადარჩენას – ის საჭიროებს ჰაერს, თავისუფლებას და ურთიერთპატივისცემას.

სიყვარული არ არის მხოლოდ გრძნობა, ეს არის გადაწყვეტილება, რომელსაც ყოველდღე ვიღებთ.