უფლის გზაზე

ადამიანები საკუთარ საქმეებში დაყოვნებული მსაჯულნი არიან, სხვისაში კი – სწრაფნი.

წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი

***

ნუ ეცდები სხვისი საქმეების გარკვევას, შენშიც მრავლად მოიპოვება იგივე, რაშიც სხვაში ეჭვი გეპარება

წმიდა ნილოს სინელი

***

ძალიან ხშირად ადამიანთა სამსჯავრო ჰგავს იმას, თითქოსდა, სახლის პატრონი, რომელსაც საკუთარი ეზო ჭუჭყისგან არ გაუსუფთავებია, აყვედრის ადამიანებს, რომლებიც მასთან ტალახიანი ფეხებით შემოვიდნენ.

***

როგორ ვართ მიდრეკილნი ჩვენ მოყვასის ქმედებების განსასჯელად ჯერ კიდევ მანამდე, ვიდრე გამოვიკვლევთ მათ! ეს, რასაკვირველია, იმისგანაა, რომ ჩვენ თვითონ საკუთარ საქმეებში მეტ-ნაკლებად შეგვაქვს არაწმიდა ზრახვები და მიზნები.

***

სუფთა სული ადვილად არ იჯერებს უსამართლო საქმეების შესაძლებლობას.

***

სათნოებებიცა და ნაკლოვანებებიც გონებას აბრმავებენ; პირველ შემთხვევაში ადამიანი მოყვასის ნაკლოვანებებს ვერ ამჩნევს, მეორის დროს კი – სათნოებებს ვერ ხედავს.

***

ნებისმიერი სახის საგანი ჩააგდეთ აყროლებულ ჭურჭელში – ეს საგანიც მაშინვე ცუდ სუნს გამოსცემს. ასევე, ემართება სხვის საქციელს უგუნური ადამიანის სულში. იგი ფიქრობს, რომ სამყაროში საერთოდ არ არსებობენ კეთილი ადამიანები. ქურდი სხვებსაც ქურდად მიიჩნევს; ფარისეველი ვერ უშვებს, რომ გულწრფელად სათნო ადამიანები არსებობენ; ხორცის მონას არ სურს, დაიჯეროს, რომ სულისა და სხეულის შეურყვნელად დაცვა შესაძლებელია.

***

ზნეობრივ ცხოვრებაში კარგად გამოცდილი ადამიანები ყოველ დროში ამჩნევენ ურთიერთმიმართების ერთსა და იმავე კანონს: ვინც საკუთარი თავის მიმართ მკაცრია, იგი შემწყნარებელია მოყვასის მიმართ; და ვინც შემწყნარებელია საკუთარი თავის მიმართ, იგი მკაცრია მოყვასის მიმართ.

***

რაც უფრო მკაცრად და მიუკერძოებლად მსჯელობს ადამიანი საკუთარი საქმეების შესახებ, მით უფრო შემწყნარებელი და სამართლიანია მისი განსჯა მოყვასის საქმეების მიმართ.

***

მოყვასის განკითხვის ჩვევა სულის საქმეა, რომელიც სულაც არ ზრუნავს თავის ცხონებაზე და სრულებით არ იცნობს საკუთარ თავს.

***

ამბა სტრატიგის ძმამ ჰკითხა: „რატომ განვიკითხავ ძმას?“ ბერმა უპასუხა: „იმიტომ, რომ ჯერ კიდევ ვერ შეიცანი საკუთარი თავი. ვინც საკუთარ თავს ხედავს, ის ძმის ცოდვებს ვერ ამჩნევს“.

„სულიერი მდელო“