„ღვინის საათია, თრობის საათია“

მიუხედავად იმისა, რომ არც მაწანწალა ძაღლების და არც სიღარიბის ზღვარს ქვემოთ მყოფი მოსახლეობის ყოფაა მაინცდამიანც სახარბიელო, ჩვენს ქვეყანაში კარგი ამბებიც ხდება. კერძოდ, გაირკვა, რომ ამ ბოლო ხანს ქართველი ჩინოვნიკები და ბიზნესმენები მაჯის საათებში საკმაოდ დიდ თანხებს ხარჯავენ (ბარაქალა მათ საათიან მარჯვენას!), სხვათა შორის, იმ მიზეზით, რომ არ ჩამორჩნენ ცივილიზებული სამყაროს გულისცემას: მაჯის საათი ხომ ბიზნესმენისა და ჩინოვნიკის იმიჯის განმსაზღვრელი ერთ-ერთი მთავარი ატრიბუტია?! შესაბამისად, სავსებით ბუნებრივია, რომ ვერც ქართველი ბიზნესმენი და ვერც, მით უმეტეს, ქართველი ჩინოვნიკი, ვერ დაუშვებდა საკუთარი იმიჯისთვის ჩრდილის მიყენებას. ვერ დაუშვებდა და არც უშვებენ, ამიტომაც, თბილისურ მაღაზიებში ძვირად ღირებული მაჯის საათები კარგად საღდება (მათი ფასი 99-დან 20 000 ლარამდე მერყეობს).

თუმცა გამყიდველები შენიშნავენ, რომ კრიზისის პერიოდში, როგორც ჩინოვნიკები, ისე ბიზნესმენები, საათებს არ იძენდნენ (კრიზისის გამო ეკონომიას აკეთებდნენო). თუკი ბიზნესმენების ლოგიკა გასაგებია, თუ საკითხს ჩინოვნიკის კუთხით მივუდგებით, ისმის კითხვა: სახმოხელეს საათმოშიშვლებული მაჯა ულახავს იმიჯს თუ, ის, საქართველოში მცხოვრებ მილიონ ასი ათასი ოჯახიდან სიღარიბის დაძლევის პროგრამაში მოსახვედრად 550 000 ოჯახს რომ აქვს განაცხადი შეტანილი?!