დოსტოევსკი: ვინც მეტად აიგდებს ყველაფერს აბუჩად, კანონმდებელიც ის არის.

მანდელა: თავისუფლებისთვის სულაც არ არის საჭირო, ცა და ქვეყანა იყიდოთ! მხოლოდ საკუთარ თავს ნუ გაყიდით.

ეზოპე: მონის თავისუფლება მისი არჩევნის თავისუფლებაშია.

თაგორი: ომი, სადაც ძმა ძმაზე ხელს აღმართავს, შემოქმედისგან ასგზისაა დაწყევლილი.

ცვაიგი: ადამიანის ხასიათი გადამწყვეტ წუთებში შეიცნობა.

ესქილე: იოლია, ბედნიერმა ანუგეშოს უბედური.

ტვენი: რისხვა მჟავაა, რომელიც უფრო იმ ჭურჭელს ავნებს, რომელშიც ინახება, ვიდრე იმას, ვისზეც იღვრება.

ოტია იოსელიანი: ცუდ ამინდს კი მოჰყვება კარგი ამინდი, მაგრამ ნაცუდკაცარი ვერასოდეს იკაიკაცებს.

ფარაჯანოვი: მშურდა ნიჭიერი ადამიანების და გავხდი გენიალური.

ნიცშე: დროა, ადამიანურ სისულელეს ანგარიში გავუწიოთ, როგორც რეალურ ძალას.

მორისონი: ნამდვილი თავისუფლება ისაა, როცა შეგიძლია, იყო ის, რაც სინამდვილეში ხარ.

ფრომი: „ახლა“ და „აქ“ მარადისობაა.

დემოკრიტე: ვინც ზომიერებას გადასცდება, მისთვის ყველაზე სასიამოვნო ყველაზე უსიამოვნო ხდება.

ჩესტერფილდი: თუ ადამიანი საკუთარ თავს ებრძვის, იგი რაღაცად ღირს.

გოეთე: ხელოვნება გამოუთქმელის შუამავალია.

რაიკინი: მამაკაცი თუ ამბობს, რომ მას ქალების არაფერი გაეგება, ეს იმას ნიშნავს, რომ ის ქალებში უკვე გარკვეულია.

ლერმონტოვი: ქალებს მხოლოდ ის მამაკაცები უყვართ, რომლებსაც არ იცნობენ.