იოანე ოქროპირი: როდესაც მოყვასს წყენისთვის სამაგიეროს უხდი, მაშინ მას ღმერთი აღარ სჯის. თუკი მიუტევებ, მაშინ ღმერთი ან მას დასჯის, ან შენ მოგიტევებს ცოდვებს.

ამბროსი მედიონლინელი: როდესაც სიკეთეს გიკეთებენ, მადლიერების გრძნობით უნდა გახსოვდეს. ხოლო თუ ცუდად მოგექცევიან, სიყვარულმა უნდა დაგავიწყოს ის.

ნილოს სინელი: ვისაც ეშმაკის ბოროტება ახსოვს, ის ადამიანთა ბოროტებას არ იმახსოვრებს, მაგრამ ეშმაკთან მშვიდობიანად თანაგრძნობს ის, ვინც ძმის შეცოდებებს არ ივიწყებს.

დედა სანკლიტიკია: ცოდვა შეიძულე და არა ცოდვილი.

ეფრემ ასური: მიიღე სინანულით მოსული, როგორც უფლის გზავნილი, რათა ამით არ შეურაცხყო და განარისხო თავად ღმერთი.

მარკოზ მოსაგრე: ვინც საკუთარი თავის გამო შურს თვითონ იძიებს, იგი ღმერთს განიკითხავს სამართლიანობის უქონლობის გამო.

მთავარეპისკოპოსი მაკარი: წყენა კი არ არის უბედურება, არამედ ის, რომ სიძულვილს გვიჩენს მის მიმართ, ვინც გვაწყენინა და ჩვენი გულისთვის ნაცნობი ხდება სიძულვილის, ბოროტებისა და შურისძიების გრძნობა.

გურამ დოჩანაშვილი: ნეტავ, ვინ ბრიყვმა დასძინა პირველად, რომ ქვეყნად იმდენივე აღმართია, რამდენიც დაღმართი! არა, ძმებო! აღმართი ცოტაა, დაღმართი – ბევრი!

მუხრანი: ვაი მას, ვის სულსაც ხაჭაპური და ხაშლამა ჰყოფნის.

შიმონ პერესი: ახალი თაობა ბრწყინვალეა, მაგრამ მათ სძულთ პოლიტიკა. მე ვეუბნები მათ, გინდათ, წესიერი პოლიტიკა? წადით პოლიტიკაში და თქვენ გააკეთეთ წესიერი პოლიტიკა!

შაფაქი: დედები როცა გარდაიცვლებიან, სასუფეველში არ მიდიან. ღვთისგან განსაკუთრებულ ნებართვას იღებენ, რაც შეიძლება, დიდხანს დარჩნენ დედამიწაზე და შვილებზე იზრუნონ.

ჭაბუა: ცოდნა რაა, თუ ის რწმენამდე არ მივიდა.

დოსტოევსკი: მოსიყვარულე გულში ან ეჭვიანობა კლავს სიყვარულს, ან სიყვარული – ეჭვიანობას.

თომას მანი: წინააღმდეგობის გადალახვისას ჩვენ ვიღებთ მის ძალას.

ნაპოლეონი: ლამაზი ქალი მოსწონს თვალებს, კარგი ქალი კი – გულს, პირველი ფიზიკური ძვირფასეულობაა, მეორე კი – სულიერი საგანძური.

უაილდი: ქალები აღვიძებენ ჩვენში სურვილებს, რომ შევქმნათ შედევრები, მაგრამ ხელს გვიშლიან, რომ ეს განვახორციელოთ.