№35 „გიჟი ქალაქს მიდიოდა“
ანუ სულიერი ძმები
მართალია, ბ-ნი ნაკაიძე „ქართველ მუსლიმთა კავშირის“ თავმჯდომარეა და მამას სახელად ტარიელიც დაურქმევია (ვითომ შოთას ტარიელის პატივსაცემად?!), მაგრამ, თუ მისი განცხადებებით ვიმსჯელებთ, ქართველი მხოლოდ მოღალატე მუსლიმანების ცხოვრებასა და შემოქმედებას უთანაგრძნობს.
ჰოდა, რაკი დიდი ეჭვია, რომ სწორედ ასეთებს უთანაგრძნობს და არა ქვეყნის მოჭირნახულე ქართველ მუსლიმანებს (რომლებიც მრავლად არიან ჩვენს ისტორიაში), უფრო და უფრო არაადეკვატურ განცხადებებს ავრცელებს (თითქმის პარანოიდული ბოდვების მსგავსს).
სულ ახლახან გვაცნობა, რომ „ისლამი ქართველთა რელიგიაა. ამას ადასტურებს ისიც, რომ დაახლოებით 7 მილიონი ქართველი მუსლიმანია და 3 მილიონი ქართველი – ქრისტიანი. ესაა რეალობა, ვიღაცებისთვის სამწუხარო, მაგრამ ფაქტი.“
და თუმცა სამწუხარო ფაქტი ისაა, რომ ტარიელი (ოღონდ ის კი არა, სიყვარულმა რომ გადარია და ჭკუა იყო ცარიელი – ნაკაიძე) გადაუდებელ სამედიცინო დახმარებას საჭიროებს, ისიც აშკარაა, რომ გირჩთა-გირჩ ზურაბ ჯაფარიძეს კონკურენტი გამოუჩნდა (ვინ მეტს მობოდავს) – იმიტომ რომ არა მხოლოდ მჯობნის მჯობნი, როგორც ჩანს, გიჟზე გიჟიც არ დაილევაო.