№32 „ისევ ის ბიჭი ვარ, ხუჭუჭა…“
ანუ გულო, ჩადექ საგულესა…
მაშინ, როდესაც თბილისური „ქართველთა მარშის“ სულისჩამდგმელი ლადო სადღობელაშვილი ახლა აჭარას გადასწვდა (მარში იქაა საჭირო, თუა საჭიროო), ხოლო საოკუპაციო ბანერებთან აქტივისტები პატრულირებენ (ორივე შემთხვევაში კი ამ ჩვენი ოკუპანტის სპეცსამსახურები სიხარულით იფშვნეტენ ხელებს, რადგან, როცა გაუხარდებათ, მაშინ და იმ ზომის პროვოკაციას მოაწყობენ), როგორც შევიტყვეთ, არაღიარებულ რესპუბლიკებში „დიდი მომღერლის“, იოსიფ კობზონის ტურნე იწყება (ვერაფერს იტყვი, პუბლიკა შესაფერისი შეურჩევია!).
პირველ კონცერტს უბერებელი და შავთმიანი „ვარსკვლავი“ (სწორედ ასე მოიხსენიებენ მას ისინი) გუდაუთის კულტურის სახლში ჩაატარებს, შემდეგ კი – სოხუმში, მოჰაჯირების სანაპიროზე ვარსკვლავსაც გაუხსნიანო.
თუ გავიხსენებთ, რომ მთელ ამ ორომტრიალში გორის ავტობანზე რუსულ სამხედრო ბაზას აშშ-ურმა ტანკებმა ჩაუარა (მართალია, ჩვენი თანამემამულეების ნაწილს გულში შიში შეეპარა, ვაითუ, რუსმა გვესროლოსო, მაგრამ აქვე დავამშვიდებ, ოკუპანტებს ამერიკული ტანკებისთვის სროლის შნო არ აქვთ), არც ისაა გამორიცხული, იოსიფ კობზონის მოტივებზე აშლილი ნერვების დამშვიდებასაც ცდილობდნენ. –