კატონი: თუ შეგაქეს, თავი შეამოწმე, სიმართლეა თუ არა.
ბეკონი: ახალგაზრდობა მხოლოდ ერთხელ გვეძლევა. შემდეგ სისულელეებისთვის სხვა გამართლება უნდა ვიპოვოთ.
ვოლტერი: მომავალი ჩვენ ყოველთვის წარსულის თვალებით გვიყურებს.
ჰაინე: ერთნი იხარჯებიან თავიანთი სურვილების შესრულებაზე, მეორენი – სხვისი სურვილების. სხვებს კი, უბრალოდ, მათ შემხედვარეთ, სურვილები უჩნდებათ.
გობსეკი: შავი დღე – ეს შეიძლება ნათელი მომავლის ერთი დღეც იყოს.
ჩესტერფილდი: მჭევრმეტყველება სხვა არაფერია, თუ არა აზრის მხატვრულად გადმოცემა.
ჰემინგუეი: თუ მართალია, რომ კაცობრიობა თავის შეცდომებზე სწავლობს, ჩვენ ბრწყინვალე მომავალი გველის.
ჰესტალოციუსი: ადამიანი რომ შეცვალო, უნდა გიყვარდეს. მასზე ზემოქმედება მისადმი სიყვარულის პირდაპირპროპორციულია.
ეიზენშტეინი: ჩვენს ცხოვრებაში სიმართლე ყოველთვის ზეიმობს, უბრალოდ, ხშირად ცხოვრება არ არის საკმარისი.
გოეთე: ადამიანები, რომლებსაც არაფერი აქვთ სათქმელი, სიტყვებს არასდროს ეძებენ.
მონტენი: იმის სურვილი, რაც ჩვენ არ გვაქვს, გვინგრევს იმის გამოყენების საშუალებას, რაც გვაქვს.
ბალზაკი: ბევრი დიდი ჭეშმარიტება თავდაპირველად წვრილი მკრეხელობა იყო.
მერიმე: ლოგიკა საჭიროა არა ფიქრისთვის, არამედ იმისთვის, რომ გამოთქვან.
გოგენი: კარგი პორტრეტი ის კი არ არის, რომელიც ნატურას ჰგავს, არამედ ის, რომელიც არც ერთ სხვას არ ჰგავს.
სტრავინსკი: რაც მსახიობს სურს მოყვეს თავის თავზე, უნდა ითამაშოს და არა მემუარებში წეროს.
ლუკანუსი: კლასიკაა, როცა ყველას მისი წაკითხვა აუცილებლობად მიაჩნია და არავინ კითხულობს.
პოლი: სიბერე საშიშია არა იმიტომ, რომ მის დადგომასთან ერთად მცირდება ჩვენი სიხარულები, არამედ იმიტომ, რომ ქრება იმედები.
მოპასანი: მამაკაცი აგებს სახლს, ქალი კი მას მშობლიურ კერად აქცევს ხოლმე.
ფრანსი: სიყვარულში მამაკაცებს ფორმები და ფერები სჭირდებათ. ქალებს მხოლოდ – შეგრძნებები. ისინი ბრმები არიან და ამიტომ მათი სიყვარული უფრო ძლიერია.