წარწერა წამალზე: „მოხმარების წინ, აუცილებელია, გახდეთ ავად!”
***
პატრული აჩერებს ნასვამ მძღოლს, რომელიც საპირისპირო მიმართულებით მიდის.
– სად მიდიხარ?
– სად მივდივარ არ ვიცი, მაგრამ, მგონი, დამაგვიანდა... ყველა უკან მოდის.
***
ქმარი გვიან დაბრუნდა სახლში. იფიქრა, ცოლი ჩხუბს დამიწყებსო და პირიქით მოხდა – გაუღიმა.
– მოხვედი, საყვარელო?
– მაპატიე, ძალიან დავაგვიანე?
– არა, რას ამბობ! ძლივს ნორმალური ქალის სუნამოს სუნი აგდის.
***
ძმაკაცი უყვება ძმაკაცს:
– აუ, ბიჭო, გუშინ საშინელი სიზმარი ვნახე. დამესიზმრა, ვითომ დაუსახლებელ კუნძულზე ვიყავი და ჩემს გვერდით იყვნენ ნაომი კემპბელი, კლაუდია შიფერი და ჯულია რობერტსი.
– მერე, ეგ არის საშინელი სიზმარი?
– მე მერლინ მონრო ვიყავი.
***
საუბარი ციხეში:
– რაზე ზიხარ?
– ცოლს შემოველახე.
– მერე?
– შემომაკვდა.
***
– როგორ ხარ? რას შვრება შენი ბიჭი უცხოეთში?
– ენაცვალოს მამა! სულ დაბლიდან დაიწყო და თავამდე ავიდა – თავიდან ფეხსაცმელებს წმენდდა, ახლა კი პარიკმახერია.
***
აბიტურიენტი დაბრუნდა სახლში გამოცდიდან. ნანერვიულები მშობლები კართან დახვდნენ და ეგრევე კითხვები დააყარეს:
– აბა, რა ქენი, შვილო, ხომ არ შეგვარცხვინე? ჩააბარე?
– რა ვიცი, ძალიან მორწმუნე გამომცდელი შემხვდა... რამეს რომ მკითხავდა, ვუპასუხებდი, ის კი ჭერში იხედებოდა და ამბობდა: ღმერთო ჩემო... ღმერთო ჩემოო.
***
– შენ რა ბარაბანზე აღარ უკრავ?
– რავი, ჩემს ზედა მეზობელს იარაღი უყიდია და...
***
ორი ძმაკაცი შეხვდა ერთმანეთს:
– როგორ ხარ? რას შვრები? წამო, არ გინდა, დავლიოთ?
– იცი, მე  აღარ ვსვამ...
– როდიდან?
– ერთი წელი იქნება.
– რატომ, მერე?
– წინა ზაფხული გახსოვს?
– კი, მახსოვს.
– ჰოდა, მე არ მახსოვს!

ბესო ბერულაშვილის ანეკდოტები
– თქვენი ქმარი სად მუშაობს?
– ქმარი ოცი წლის წინ მომიკვდა.
– კი მაგრამ, თქვენ ხომ პატარა შვილები გყავთ?
–  ქმარი მომიკვდა, მე კი არ მოვმკვდარვარ!
***
– რამდენჯერ უნდა გითხრა, ჭამის დროს ნუ კითხულობ. ვერ ხედავ, რას ჭამ, გემოსაც ვერ იგებ, – ეუბნება ცოლი ქმარს.
–  ხოდა, სწორედ მაგიტომ ვკითხულობ, ქალო!
***
საოპერაციოში, მაგიდაზე წევს პაციენტი და ქირურგს ეკითხება:
–  ექიმო, მითხარით, არ დამიმალოთ, ოპერაციის შემდეგ, ვიოლინოზე დაკვრა შემეძლება?
–  რასაკვირველია, შეგეძლებათ.
–  არ მატყუებთ?
–  როგორ გეკადრებათ!
–  რა სასწაულია, მადლობა ღმერთს... არასდროს დამიკრავს ვიოლინოზე და ახლა შევძლებ.
***
მარო ეუბნება მიხოს:
–  იცი, მიხო, დღესა მათხოვარი დავაპურე და თანაც ორი ლარი ვაჩუქე.
– და, რა შაააჭამე?
– ჩემი გაკეთებული ბოზბაში.
–  სულ შაჭამა?
–  კი, ბოლომდე.
–  მაშინ, ორი ლარი ცოტაა.