საბჭოთა პერიოდი იყო. თბილისში გაიმართა ღვინის საერთაშორისო კონგრესი, რომელსაც იმ დროისთვის სახელგანთქმული ფრანგი სომელიე პიერ ლერუა ხელმძღვანელობდა.
ფრანგი ცნობილ მებაღე-დეკორატორ მიხეილ მამულაშვილს ასტუმრეს მცხეთაში. იცოდნენ, რომ მას თავის ბაღში 30-მდე საუკეთესო ჯიშის ვაზი ჰქონდა გახარებული და მათგან ღვინოსაც წურავდა. იმ წელს ცუდი მოსავალი მოვიდა, არ ღირდა ცალ-ცალკე ღვინის დაყენება, ამიტომაც, ბატონმა მიხეილმა ერთ კასრში ჩაყარა ყველა ყურძენი და დაწურა. არომატული ღვინო კი გამოვიდა, თუმცა, არ ჰქონდა მაღალი ღირებულება, რადგან, საღვინე ჯიშებთან ერთად, სუფრის ყურძენიც ერია.
– თქვენი სტუმარი ცნობილი სომელიეაო, – უთხრეს მასპინძელს.
– ახლავე ვნახავ, როგორი სომელიეც არისო, – გაეღიმა მას და შვილიშვილს დაუძახა: გოგი, ღვინო მოართვი სტუმრებსო.
„მაშინ სტუდენტი ვიყავი და კარგად მახსოვს ეს ამბავი, – იხსენებს ბატონი გოგი, – დაყნოსა ფრანგმა და თქვა: „იზაბელა...” შემდეგ ცნობილი გერმანული ჯიში ამოიცნო და, ასე, 30-ჯერ დაყნოსვის შემდეგ ზუსტად დაასახელა ყველა ჯიში, რომლებისგანაც ღვინო დავაყენეთ. ბოლოს ანეკდოტიც მოაყოლა: ფრანგი მეღვინე რომ კვდებოდა, შვილებს დაუბარა, ღვინის გაკეთება ყველაფრისგან შეიძლება, ყურძნისგანაც კიო...
– ყოჩაღ, თქვენ შესანიშნავად ჩააბარეთ გამოცდაო, – გაეხუმრა პაპა, რაზეც სტუმარმა ძალიან იმხიარულა“.