სლიმ ელუ: როცა შენი ცხოვრება სხვების შეხედულებებია, მკვდარი ხარ.
ჩესტერფილდი: თუ ცოტას სჯერდები,  სულით მდიდარი ხარ; თუ არაფერი გყოფნის – ჭკუით ღარიბი.
ვოლტერი: ადამიანებმა განვითარების ისეთ დონეს მიაღწიეს, რომ მაიმუნის უბრალო თვალთმაქცობა ცივილიზებულ, ესე იგი, ზრდილობიან სიცრუედ აქციეს.
სენეკა: სიბერემდე ვცდილობდი, რომ კარგად მეცხოვრა, სიბერეში კი ვცდილობ, რომ ღირსეულად მოვკვდე.
ჰერაკლიტე: ავადმყოფობა სასურველს ხდის ჯანმრთელობას, ბოროტება – სიკეთეს, შიმშილი – სიმაძღრეს.
დეკარტი: იმედი – ეს სულის მისწრაფებაა, დაარწმუნოს თავი იმაში, რომ სურვილი აღსრულებადია; ხოლო შიში კი, პირიქით, გვარწმუნებს, რომ სურვილი არ ახდება.
ლაროშფუკო: სხვის პატივმოყვარეობას იმიტომ ვერ ვიტანთ, რომ ის ჩვენსავე საკუთარს შეურაცხყოფს.
ემერსონი: რაც უფრო ნაკლები იცის და რაც უფრო ნაკლებს ფიქრობს ადამიანი თავის ღირსებებზე, მით უფრო მოგვწონს იგი.
აინშტაინი: თუკი ოდესმე სიყვარულსა და მთელ სამყაროს შორის მოგიწევთ არჩევნის გაკეთება, გახსოვდეთ: თუ სამყაროს აირჩევთ, უსიყვარულოდ დარჩებით, ხოლო, თუ სიყვარულს აირჩევთ – მთელი სამყაროს დაპყრობას შეძლებთ.
ოთარ ჭილაძე: ხანდახან დანაშაულის გამოქომაგება უფრო ამძაფრებს ჩადენილ დანაშაულს, ვიდრე აბათილებს.
ტერენციუსი: ისეთი არაფერი არსებობს, რომ ცუდი მონაყოლით არ შეირყვნას.
ბელინსკი: მოსწავლე ვერასოდეს აჯობებს მასწავლებელს, თუ მასში მხოლოდ მაგალითს ხედავს და არა მეტოქეს.
პასკალი: რატომ არ გვაღიზიანებს ფეხმრუდი და რატომ გვაღიზიანებს გონებამრუდი? აი, რატომ: ფეხმრუდი აღიარებს, რომ ჩვენ სწორად დავდივართ, ჭკუანაღრძობს კი ჰგონია, რომ ჭკუა ჩვენ თვითონ გვაქვს ნაღრძობი.
გალილეი: თუ გონებისა და ცდის შედეგი რამეში ემთხვევა ერთმანეთს, ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს იმას, რომ იგი უმრავლესობის აზრს ეწინააღმდეგება.
არისტოტელე: ადამიანი, რომელმაც მიაღწია სრულყოფილებას, ყველა ცხოველზე მაღლა დგას; სამაგიეროდ, ის ყველაზე დაბლა დგას, თუ კანონებისა და სამართლიანობის გარეშე ცხოვრობს. მართლაც, არაფერია იმაზე საზარელი, ვიდრე შეიარაღებული უსამართლობა.
ტუხოლსკი: ქალებთან ურთიერთობისას ყველაზე ჭკვიანი მამაკაციც კი უფრო ჭკვიანი ხდება.
ქუიტრი: ფლირტი საშუალებას გვაძლევს, მკლავებში მოვიქციოთ ქალი ისე, რომ ხელში არ ჩავუვარდეთ მას.