ბირკე: დიპლომატია არის პატრიოტული ხელოვნება, გასამრჯელოს ფასად იცრუო შენი სამშობლოს საკეთილდღეოდ.
ბალზაკი: ადამიანს ვერავინ მოატყუებდა, თვითონ რომ არ იტყუებდეს თავს.
ტალეირანი: არცერთი განშორება ისე მძიმე არ არის, როგორც ხელისუფლებასთან დამშვიდობება.
შოუ: მშვიდობა მიზანი არ არის, მხოლოდ გამოსავალია.
მაკიაველი: როდესაც საქმე სამშობლოს ინტერესებს ეხება, თავი უნდა შევიკავოთ იმაზე მსჯელობისგან, სამართლიანია თუ არა ესა თუ ის გადაწყვეტილება; ანგარიში არ უნდა გავუწიოთ არავითარ თვალსაზრისს და მივიღოთ მხოლოდ ისეთი დებულება, რომელიც ხელს უწყობს მისი არსებობისა და თავისუფლების შენარჩვნებას.
დე გოლი: თუ ფრანგ ხალხს არ შესწევს იმის ძალა, რომ დაუხმარებლად ააღორძინოს ქვეყანა, მაშინ იგი ღირსია, აღიგავოს პირისაგან მიწისა.
კენედი: წესიერი ადამიანები ვერ დასხდებიან გულხელდაკრეფილნი და ვერ უყურებენ, როგორ ანადგურებს სხვა ადამიანებს სახელმწიფო.
იუნგი: ვალი ყველა სხვა მახეს ჰგავს: მასში მოხვედრა სავსებით ადვილია, მაგრამ გამოსვლა – საკმაოდ ძნელი.
თაგორი: სულელსა და უმეცარს ხუთი ნიშანი აქვს: უმიზეზოდ გული მოსდის; ლაპარაკობს უმიზნოდ; ბოდიშს იხდის და არ იცის, რისთვის; ერევა ისეთ საკითხებში, რაც მას საერთოდ არ ეხება და, ვერ ასხვავებს, ვის სურს მისთვის კარგი და ვის – ავი.
ტურ ჰეიერდალი: შეიძლება იყოს 20 წლის გენიალური პოეტი, ქიმიკოსი, ფიზიკოსი და ასე შემდეგ, მაგრამ, არ შეიძლება, იყოს 20 წლის გენიალური მმართველი.
ლაო ძი: განათლება ჯერ კიდევ არ ნიშნავს სიბრძნეს, მმართველს კი სიბრძნე უფრო სჭირდება, ვიდრე ჭკუა.
მარკუსი: ბელადი მაშინ ჩნდება, როცა უკვე არსებობენ მისი მიმდევრები.
მუხრანი: იცის რა ცოტამ და რაოდენ მისაბაძია, სევდას, ვაებას იმედი რომ ებრძვის პაწია.
ოთარ ჭილაძე: მწერლობაში რომ გამოჩნდე, ან სხვაზე კარგი უნდა შექმნა რამე, ან შენზე კარგი უნდა მოსპო.
გოეთე: თუ ადამიანმა დაიწყო თავისი ორგანიზმის ან სულიერი მდგომარეობის შესწავლა, იგი აუცილებლად ჩათვლის თავს ავადმყოფად.
გრაფი: სარკე, რომლისაც ქალებს ნამდვილად სჯერათ – მამაკაცის თვალებია.
მორგანი: ქალს შეუძლია, მოატყუოს ასი მამაკაცი, მაგრამ ერთი ქალის მოტყუებასაც ვერ შეძლებს.