ლინკოლნი: პოლიტიკოსი მაგონების იმ ადამიანს, რომელმაც დედ-მამა დახოცა და, მაშინ, როცა მისთვის განაჩენი უნდა გამოიტანონ, შეწყალებას ითხოვს იმ მოტივით, რომ იგი უპატრონოა.
შვებელი: პოლიტიკოსები ყოველთვის ჩქარობენ – მათ სასწრაფოდ უნდა გამოიყენონ დროის ის მცირე მონაკვეთი, რომლის განმავლობაშიც მათ სერიოზულად აღიქვამენ.
ჰანიბალი: ურცხვობა, დღეს იქნება თუ ხვალ, უნამუსობად გადაიქცევა.
სენეკა: თუ ადამიანს უნდა, რომ თავისუფლება მოიპოვოს, სამართლიანი უნდა იყოს.
ტვენი: რაც უფრო გაუმართლებელი და სულელურია რომელიმე შემორჩენილი ადათი, მით უფრო ძნელი ხდება მისი აღმოფხვრა.
გოეთე: ყველაზე მეტად ბრიყვულად ცდება ის, ვინც ფიქრობს, რომ კარგავს ორიგინალობას, თუკი სხვების მიერ უკვე აღიარებულ ჭეშმარიტებას აღიარებს.
შპენგლერი: ნამდვილი მოაზროვნისთვის არ არსებობს აბსოლუტურად სწორი ან აბსოლუტურად არასწორი აზრი.
ტოლსტოი: მთავარი წინააღმდეგობა ჭეშმარიტების შეცნობისას ტყუილი კი არ არის, არამედ, ჭეშმარიტებების მსგავსება.
სენეკა: წარსულმა თაობებმა შეკითხვებზე პასუხის ნაცვლად, შეკითხვები დაგვიტოვეს.
შოპენჰაუერი: ყოველი დღე – პაწია ცხოვრებაა; ყოველი გამოფხიზლება – პაწია დაბადებაა; ყოველი დილა – პაწია სიჭაბუკეა და ყოველი ძილი – პაწია სიკვდილია.
პლატონი: სიხარული და მწუხარება ერთმანეთს იმაში ჰგავს, რომ ერთიც და მეორეც გვიხშობს გონებას.
პარკერი: ყოველი დიდი საქმე კაცობრიობისა სისხლით იწურება ისტორიაში.
ვოვენარგი: მკვირცხლი ჭკუა მაინცდამაინც არაფერი სასარგებლოა, თუ ის ჭეშმარიტ გზაზე არ დგას; საათის ღირსება ის კი არ არის, რომ ჩქარა იმუშაოს, არამედ ის, რომ სწორად მუშაობდეს.
რუსო: ჩემი აზრით, უსაქმურობა არც ისე მცირე ბოროტებაა ადამიანებს შორის, ვიდრე მარტოობა. ისე არაფერი ჩაგრავს გონებას, არაფერი ბადებს იმდენ მეწვრილმანეობას, ჭორებსა და მოუსვენრობას, როგორსაც უსაქმურობა.
ჯონსონი: უსაქმურად ვცხოვრობ არა იმიტომ, რომ საზოგადოება მიყვარს, არამედ იმიტომ, რომ საკუთარ თავს გავურბივარ.
ლაბრიუერი: ნამდვილი ბრიყვი უნდა იყო, რომ სიყვარულმა, ბოროტებამ და გაჭირვებამ ჭკუა ვერ გასწავლოს.