ანუ გვინახავს

რაკი ისე მოხდა, რომ სოციალური ქსელები ლამისაა ჩვენი არსებობის გამართლებად იქცეს და, თავისთავად ცხადია, აზრთა ფრქვევისაც (თუ გულზე ხელს დავიდებთ: ხანდახან, თუ უფრო ხშირად არა, უსაგნო და არაფრისმთქმელის), სწორედ სოციალური ქსელით შევიტყვეთ ოპერატიულად, თუ რას ფიქრობს ერთ დროს ჩვენი ნომერ პირველი დიპლომატი ბ-ნი გრიგორ ვაშაძე რფ-ისა და „იუჟნაია ოსეტიის“ ნომერ პირველი დიპლომატების მიერ ხელმოწერილ დოკუმენტზე, სახელწოლებით, „სახელმწიფო საზღვრის შეთანხმება“.
სახელდობრ, იგი, ანუ ბ-ნი ვაშაძე წერს: „რუსეთი ცხინვალის რეგიონის „სამართლებრივ“ ანექსიას ამთავრებს (ერთი ისაა, არ დაუზუსტებია, როდის დაიწყო) დღეს მოსკოვში საოკუპაციო რეჟიმთან „ხელშეკრულების“ ხელმოწერით“.
მაგრამ მხოლოდ ამ შეფასებით არ შემოფარგლულა: „ლავროვი მოსკოვიდან თითს უქნევს თბილისს და მკაცრი ზომებით გვემუქრება ჩვენი ევროატლანტიკური არჩევნის გამო.“
თუმცა ბოლოსკენ დიპგზას გადაუხვია და სათქმელი პირდაპირ გვაჯახა: „რით არის დაკავებული ყრუ პროვინციალების გაერთიანება, თავის თავს „ხელისუფლებას“ რომ ეძახის? ვენდეტით: უკრაინისგან პრეზიდენტ სააკაშვილის გადმოცემას ითხოვენ, მიუხედავად იმისა, რომ კიევმა ისინი უკვე სამჯერ გააგზავნა სამი ასოსკენ გრძელ სექსუალურ მოგზაურობაში . ამისთანა იმბეცილები გინახავთ?“
მე არ შევუდგები იმის ახსნას, რომ ხელისუფლება არჩევნებითაა მოსული, მხოლოდ ბოლო კითხვას გავცემ პასუხს – „ამისთანა იმბეცილები გინახავთ?“
– გვინახავს და მეტი არა?! თქვენ წარმოიდგინეთ, 2008 წლის ომის დროს საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრს სამინისტრო ჯიბეს რუსეთის ფედერაციის მოქალაქის პასპორტი უმშვენებდა. –