კატალოგი
პოლიტიკა
ინტერვიუები
ამბები
საზოგადოება
მოდი, ვილაპარაკოთ
მოდა + დიზაინი
რელიგია
მედიცინა
სპორტი
კადრს მიღმა
კულინარია
ავტორჩევები
ბელადები
ბიზნესსიახლეები
გვარები
თემიდას სასწორი
იუმორი
კალეიდოსკოპი
ჰოროსკოპი და შეუცნობელი
კრიმინალი
რომანი და დეტექტივი
სახალისო ამბები
შოუბიზნესი
დაიჯესტი
ქალი და მამაკაცი
ისტორია
სხვადასხვა
ანონსი
არქივი
ნოემბერი 2020 (103)
ოქტომბერი 2020 (210)
სექტემბერი 2020 (204)
აგვისტო 2020 (249)
ივლისი 2020 (204)
ივნისი 2020 (249)

რა დაუბარა ელდარ შენგელაიას დედამ, ნატო ვაჩნაძემ, წიგნზე გაკეთებული მინაწერის სახით

ჩვენს რუბრიკაში ერთი და იმავე კითხვებით მივმართავთ სხვადასხვა სფეროში მოღვაწე და სხვადასხვა სოციალურ საფეხურზე მდგარ ცნობილ ადამიანებს. 

 

– გაგვეცანით, თუ შეიძლება.

– მე ვარ ელდარ შენგელაია, კინორეჟისორი.

– ყველაზე მძაფრი შეგრძნება, რაც ბავშვობიდან შემოგრჩათ.

– ბავშვობიდან ყველაზე მძაფრი შეგრძნება მქონდა მაშინ, როცა მე და ჩემმა მეგობრებმა პაპიროსის მოწევა გადავწყვიტეთ. ჰოდა, ჩემი ბიძაშვილი, გოგი ანდრონიკაშვილი იდგა ჩემ წინ და უცბად სახე აერია – თურმე, დედაჩემი მოდის. ზურგის მხრიდან მომიახლოვდა და მხარზე ხელი დამადო. მე მაშინვე გადავაგდე პაპიროსი. მკითხა – სადილზე მოხვალო? კი-მეთქი, ვუთხარი და ავედი სახლში. მამაჩემის სიკვდილის შემდეგ დედა ხანდახან ეწეოდა. ჩემი უფროსი ძმა თენგიზიც ეწეოდა, უკვე სტუდენტი იყო. დედამ გაუწოდა პაპიროსი თენგიზს და მერე მე გამომიწოდა. მე ვუთხარი: დედა, მე არ ვეწევი-მეთქი. მე ხომ ვნახე, რომ ეწევიო. არ ვეწევი! – გავუმეორე და ამის შემდეგ მართლაც არასდროს მომიწევია.

– დაახასიათეთ საკუთარი თავი.

– როგორ გითხრათ... ცოტა აგზნებული ვარ ხანდახან, თუ რაღაც მოხდა. ისე, პრინციპში, მაინც ვიცავ ხოლმე წონასწორობას.

– ყველაზე სასაცილო და არარეალური, რაც საკუთარ თავზე გსმენიათ.

– ყველაზე სასაცილო და არარეალური, რაც ჩემს თავზე მსმენია, იყო ის, რომ მე ვიყავი კრემლის აგენტი, სუკის აგენტი და ასე შემდეგ (იცინის).

– სწორი არჩევანი გააკეთეთ ცხოვრებაში?

– მე მგონი, კი.

– როგორი ჰგონიხართ ხალხს და სინამდვილეში როგორი ხართ?

– გაწონასწორებული ვარ, მაგრამ, ვინ როგორ ფიქრობს ჩემზე, რა ვიცი.

– გაინტერესებთ, რას ფიქრობენ თქვენზე?

– რა თქმა უნდა, მაინტერესებს.

– ვინ გინდოდათ, გამოსულიყავით?

– ბავშვობაში ძალიან მინდოდა რომ ვყოფილიყავი მეტყევე – რომანტიკულად მეჩვენებოდა ეს პროფესია. მამაჩემი იყო მონადირე და, ვფიქრობდი, რომ, კარგი იქნებოდა მეც მენადირა და ვყოფილიყავი ტყეში.

– რა მოგწონთ და რა არ მოგწონთ საკუთარ თავში?

– ბევრი რამე არ მომწონს საკუთარ თავში... უმეტესად, არ მომწონს (იცინის).

– ყველაზე დიდი სისულელე, რაც ცხოვრებაში ჩაგიდენიათ.

– ცხოვრების განმავლობაში იმდენი სისულელე ჩავიდინე, რომელი გამოვყო, არ ვიცი.

– ყველაზე მეტად გიყვართ...

– ყველაზე მეტად მიყვარს ჩემი შვილები.

– რომელ ეპოქასა და ცივილიზაციაში ისურვებდით ცხოვრებას და რას გააკეთებდით?

– არა, მე არ ავირჩევდი. იმ ეპოქაში ვიცხოვრებდი, რომელშიაც ვიცხოვრე. ჩემს ადგილას ვარ.

– როდის გრძნობთ თავს უხერხულად და როგორი ხართ ამ დროს?

– უხერხულად ვგრძნობ თავს, როცა რაღაცა კონფლიქტი ხდება ხოლმე, თუმცა, უნდა გითხრათ, რომ ეს ძალიან იშვიათად ხდება.  ამ დროს უფრო მეტად თავშეკავებული ვარ, თუმცა, ხანდახან ვბრაზდები.

– საერთოდ, ფიცხი ხართ?

– ხანდახან ფიცხი ვარ.

– როგორი ხართ გაბრაზებული?

– გაბრაზებული ვარ ძალიან მკაცრი და კატეგორიული.

– რა შემთხვევაში კარგავთ თავს?

– ერთხელ ერთი დეპუტატი სიტყვიერად შეეხეო დედაჩემს და მამაჩემს და მე ის ვცემე.

– გეშინიათ...

– არაფრის არ მეშინია.

– გინდათ...

– მინდა, კარგი ფილმი გადავიღო კიდევ...

– მოგწონთ...

– ჩემი მეუღლე (იცინის).

– გაღელვებთ...

– დღევანდელი სიტუაცია საქართველოში.

– გაშფოთებთ...

– დღევანდელი სიტუაცია საქართველოში! 

– კომფოტულად მაშინ გრძნობთ თავს, როცა...

– კომფორტულად მაშინ ვგრძნობ თავს, როცა ვიღებ ფილმს. 

– ხშირად დამთვრალხართ? როგორი ხართ ამ დროს?

– არა, მე საერთოდ ცოტას ვსვამ და არ ვარ ამ დროს მოჩხუბარი, უფრო, ვმღერით და ვმხიარულობთ ხოლმე.

– როგორ გამოიყურება თქვენი ოთახი მაშინ, როდესაც არავის ელით?

– ჩემი ოთახი სულ არეულ-დარეულია და ჩემი მეუღლე სულ ალაგებს.

– ვის ეკუთვნოდა რჩევა, რომელიც ცხოვრებაში     გამოგადგათ და როგორი იყო მისი შინაარსი?

– დედას. მან მითხრა, რომ, ვიცხოვრო წესიერად, აუცილებლად გამოვადგე ადამიანებს და მაშინ ვიგრძნობ თავს ბედნიერად, – ასე დამიბარა დედამ, – წიგნზე წარწერა გამიკეთა.

– ცხოვრებამ მასწავლა რომ...

– ცხოვრებამ მასწავლა რომ, ვეცადო, ვიყო კეთილი ადამიანი.

– გინდათ ყველამ იცოდეს, რომ...

– ასე არ არის ცხოვრებაში, მაგრამ, მაინც ეცადონ, რომ ბევრი სიკეთე აკეთონ.

– რისთვის ღირდა ცხოვრება?

– ცხოვრება საერთოდ ღირს იმ შემთხვევაში, თუ მუშაობ  და აკეთებ კეთილ საქმეს.

– რა გიქმნით დისკომფორტს?

– დისკომფორტს მიქმნის ადამიანების ცუდი ყოფაქცევა.

– რას არ გააკეთებთ არასდროს, რამდენი ნულით დაბოლოებული თანხაც არ უნდა შემოგაძლიონ?

– ბევრ რამეს, მაგალითად, არასოდეს არ მოვკლავ ადამიანს.

– რაზე არ ამბობთ არასდროს უარს?

– არასდროს არ ვამბობ უარს კარგ სცენარზე.

– რა მიგაჩნიათ საკუთარ მიღწევად?

– რამდენიმე ფილმი, რომლებიც მაყურებელს მოსწონს და მე ეს მახარებს. ესენია: „არაჩვეულებრივი გამოფენა”, „შერეკილები”, „სამანიშვილის დედინაცვალი” და „ცისფერი მთები”. განსაკუთრებით – „ცისფერი მთები.” მე ყველა ეს ფილმი მიყვარს, მაგრამ, მაყურებელს განსაკუთრებით უყვარს „ცისფერი მთები”. წელს იყო კანში, შემდეგ იყო ამერიკაში, მერე კი – უკრაინაში, სადაც პრიზი მიიღო.

– ყველაზე ჭკვიანური გადაწყვეტილება, რაც კი ოდესმე მიგიღიათ.

– ყველაზე ჭკვიანური გადაწყვეტილება ჩემს ცხოვრებაში იყო ის, რომ ცოლად შევირთე ნელი.

– რითი ხართ მდიდარი?

– მდიდარი ვარ სულიერებითა და მიზნებით.

– რელიგიური ადამიანი არის...

– ღვთის მოშიში, წესიერი ადამიანი.

– სხვა რელიგიის წარმომადგენელი რომ შეგყვარებოდათ და მას არ მოენდომებინა რელიგიის შეცვლა, როგორ მოიქცეოდით?

– ეგეთი მომენტი არ ყოფილა ჩემს ცხოვრებაში. ალბათ, ბედს შევურიგდებოდი. ორივე ჩვენს რელიგიაზე დავრჩებოდით და ოფიციალურად არ ვიქორწინებდით. 

– როგორი წარმოგიდგენიათ საკუთარი თავი სიბერეში?

– უნდა ვიყო კეთილი.

– რას დაწერენ თქვენზე 22-ე საუკუნეში?  

– ოცდამეორე საუკუნეში ჩემზე დაწერენ, შერეკილი იყოო (იცინის)... შერეკილი ვარ ნამდვილად.

скачать dle 11.3