იმერეთის უკანასკნელი მეფის, სოლომონის სრა-სასახლეში მეჯლისია თურმე ყველიერში და მრავლად თავადნი და აზნაურნი ნადიმობენ. მონადიმეთა შორის ერთი მეფის მიერ შეწყნარებული ერისთავთაგანიც ერია. დანარჩენ ერისთავებს მეფე სასტიკად სდევნიდა თურმე.

– გაუბე ყველიერის თავი არ ვარგაო, – მოახსენა თურმე მეფეს ზმა „ყველიერ“-ზედ ერთმა მონადიმეთაგანმა.

– მეფევ, ბრიყვად მეტ ყ ვ ე ლ ი ერი მეტს ვერას მოგახსენებსო, – სტყორცნა თურმე ზმაზედ ზმა ერისთავმა.

***

განთქმულია:

ამაშუკელის ფართი-ფურთი,

გოცირიძის ხმალი, 

ყაფლანიანთ კაბა,

ციციაანთ სუფრა,

წერეთლის წვადი,

თარხნიანთ წყალობა,

ჯავახიანთ გალობა,

ოთოთაანთ ქორი,

გაბაშვილის საათი, 

სააკაძის ცხენი,

კლდიაშვილის ლობიო.

***

ბერმა მაჭუტაძემ და ერთმა თავადის-შვილმა ქუთაისის გიმნაზიისკენ გაიარეს. თავადიშვილმა თავმოწონებით უთხრა ბერს:

– მე ამ გიმნაზიაში ვსწავლობდიო.

ბერი ატყობდა თავადიშვილს, რომ ვერაფერი ნასწავლი იყო, მივარდა კედელს და ქვით ცემა დაუწყო:

– ბარემ დაიქეცი, თუ ამაზედ უკეთესის გაზრდა არ იციო.

***

თავად ალექსანდრე თ-ს შეხვდა თავისი დაუძინებელი მტერი, ბეჟან ...შვილი და მოიკითხა:

– როგორ ბრძანდები, ბატონო ალექსანდრეო?

– ეჰ, ბეჟან! არც ისე ვარ, როგორც მე მინდა და, არც კი ისე, როგორც შენ გინდაო, – მიუგო ალექსანდრემ.