პასკალი: შევისწავლით რა ჭეშმარიტებას, სამმაგი მიზანი უნდა გვქონდეს: აღმოვაჩინოთ ჭეშმარიტება, როცა ვეძებთ მას; დავამტკიცოთ ის, როცა ვიპოვით და, საბოლოოდ, გამოვყოთ ის სიცრუისგან, როცა მას განვიხილავთ.

მოლიერი: წიგნის სიბრძნე სულელს უფრო ასულელებს.

ლესინგი: ერთი ნაბიჯით იქნები მიზნიდან დაშორებული თუ საერთოდ ვერ მიუახლოვდები მას – ერთი და იგივეა.

ჯონსონი: კრიტიკა დილემაა: ან მართალი უნდა უთხრა ავტორს და აწყენინო, ან მოატყუო იგი და თავი უნდა დაიმცირო.

მოპასანი: ვინც თავის თავს პატივს არ სცემს – უბედურია, მაგრამ, ვინც მეტად კმაყოფილია თავისი თავით – სულელია.

სენეკა: სიბერე ხშირად ჭკუას ჰმატებს ყველაზე ბრიყვ ადამიანებს, ხოლო, ყველაზე ჭკვიანებს კი ასულელებს.

პავლენკო: პატრიოტი ის არის, ვინც სამშობლოსთვის ყველაზე უმძიმეს პირობებში ყველაზე უმძიმეს საქმეებს ჰკიდებს ხელს.

ტოლსტოი: გეჩხუბებიან, განგსჯიან – გიხაროდეს; გაქებენ, გიწონებენ – გეშინოდეს.

სპენსერი: აღზრდის მიზანია, ჩამოაყალიბოს ისეთი არსება, რომელსაც შეეძლება საკუთარი თავის მართვა და არა ისეთი, რომელსაც სხვები მართავენ.

ლაროშფუკო: დახვეწილი გემოვნება იმდენად გონების სიძლიერეს როდი მოწმობს, რამდენადაც აზრის სიცხადეს.

ჰიპოკრატე: მოხუცი და დასუსტებული, მაგრამ, ჯაფას მიჩვეული პირები უფრო იტანენ ყოველდღიურ შრომას, ვიდრე შეუჩვეველი, ჯანსაღი და ძლიერი სხეულის მქონე ადამიანები.

ბალზაკი: შური იმდენადვე იწვევს ადამიანთა ენის ტარტარს, რამდენადაც აღტაცება ამუნჯებს.

მამარდაშვილი: ჩვენ ჭეშმარიტებაში ყოველთვის ხელახლა ვვარდებით და არასდროს ვფლობთ მას.

ბერნე: ბევრი სწავლული ემსგავსება ბანკის მოლარეს – მის ხელში ბევრი ფულია, მაგრამ ფული მას არ ეკუთვნის.

სტაციუსი: აიღე, რასაც გაძლევენ, რადგან, არ გაძლევენ იმას, რაც შენ გსურს.

ლეოპარდი: შეიძლება, ადამიანის სულის ისტორია, თუნდაც ძალიან პატარა სულისა, თითქმის უფრო საინტერესო და სასარგებლო იყოს მთელი ერის ისტორიაზე.

ვოლტერი: რამდენ სისულელეს ამბობენ იმის ცდაში, იქნებ ახალი რამე ვთქვაო.

დემოკრიტე: მამების კარგი თუ ცუდი ჩვევები მათი შვილების ნაკლოვანებად იქცევა.

მორუა: რესტორანში მაგიდასთან მსხდომ წყვილზე დაკვირვებისას იოლად შეიძლება ამოიცნო, თუ რამდენ ხანს ცხოვრობენ ერთად... მათ საუბარში პაუზის მიხედვით.