ახალგორელმა ერისთავმა ამილახვარს ქალი მიათხოვა და მზითვად სოფელი ბოლი მისცა, რომელიც მუაჯირიდამ ჩანდა. ბოლოს ამ სოფლის მიცემა დაენანა და გულდაწყვეტილი ხშირად იტყოდა ხოლმე:

– ეს ბოლი თვალებსა მწვავსო.

***

დავით დადიანის მდივან-ბეგმა როსთო ჩიქვანმა, რომელსაც მეგრელები „როსთა-კოჭლს“ ეძახდნენ ცოლი შეირთო – ძალიან ლამაზი ქალი. ქორწილზე დაესწრო მთელი სამეგრელოს მაღალი საზოგადოება, მთავრიდან დაწყებული. ლხინი დამთავრდა. ყველა მოსასვენებლად წამოვიდა.

მეორე დღეს სიძე-ბატონი დილაადრიანად ადგა, რომ არავის ეჩვენოს ცოლის ოთახიდან გამოსული. მაგრამ „სვიმონ-გლახა“ – ქვაშიხოროს სასახლის ხუმარა – მასზე ადრე ამდგარიყო თურმე და წინ შეეფეთა.

– როგორ, ამისთანა ლამაზი ცოლი შეირთე და კიდევ კოჭლობო?! – ჰკითხა ხუმარამ.

– ვითომ და რათაო? ცოლი შევირთე, თურმანიძე ხომ არ შემირთავს, რომ მოვერჩინეო, უპასუხა ჩიქვანმა.                                                            

***

ერთი ლიტერატორი შეხვდა ნაავადმყოფარ აკაკის და უთხრა: შენი ამბავი მიტომ არ ვიკითხე, რომ არც მე და არც სხვა „ივერიის“ თანამშრომლებს შენი ავადმყოფობა არ დაგვიჯერებიაო.

– მე თქვენი სიმრთელე და კარგად ყოფნა არასოდეს დამიჯერებია და თქვენც რომ ჩემი ცოტახნის ავადმყოფობა არ დაიჯეროთ, რა საბოდიშოაო? – მიუგო აკაკიმ.

***

ერთმა ქალმა უსაყვედურა აკაკის:

– შენი სიტყვები ლოდივით მაწევს გულზეო!

– რა ვქნა, ბატონო! მე მაინც ვერ დავიმუნჯებ თავს... ნეტავი სულაც ჩემს სიტყვებად გადამაქციაო, – მიუგო აკაკიმ.