ქართული მხატვრული ფილმი – „ღვინის ქურდები“ ქართული კინოს ერთ-ერთი თვალსაჩინო ნაწარმოებია. ამ იუმორით გაჯერებული ფილმის გადაღების დროს, მრავალი „დამატებითი“ იუმორისტული კაზუსი მომხდარა. დანარჩენი შემდეგისთვის იყოს, ახლა კი ერთ-ერთზე გავჩერდები. 

ფილმის ეპიზოდურ როლს (ელიბოს ცოლი) ასრულებს იუმორის გრძნობით ჭარბად დაჯილდოებული ქალბატონი – გულჩინა დადიანი. გადაღება „რაზგარშია“. რეჟისორი გიორგი შენგელაია ჩვეულ ამპლუაშია. სცენას სცენაზე იღებს პავილიონში და ერთი, მორიგი კადრი რომ გადაიღო, გულჩინას უხმო.

გულჩინა, როგორც ყველა ქალბატონი დედამიწის ზურგზე, დაქალებთან ჭორაობს ეზოში.

– კახი, – ეუბნება კავსაძეს რეჟისორი, – მოიყვანე გულჩინა, „ლოგინის სცენა“ უნდა გადავიღოთ, თუმცა ჯერ რეპეტიცია გავიაროთ.

ბატონი კახი ყოველთვის მოწესრიგებული და რეჟისორის „დამჯერი“ მსახიობია.

ჩავიდა ეზოში და ქალებთან საუბარ-ჭორაობაში გართულ გულჩინა დადიანს თავისებური, ინტელიგენტური ტონით გააწყვეტინა:

– ქალბატონო გულჩინა.

– გისმენ, კახი, – დროებით შეწყვიტა გახურებული ჭორაობა ქალმა.

– რეჟისორი გიხმობს.

– რაშია საქმე?

– აი... ის... ის... „ლოგინის სცენის“ რეპეტიცია უნდა გავიაროთ. ქართველმა მაყურებელმა ზეპირად იცის ის სცენა: „მარნიდან არა, ბოსლიდან“...

მოკლედ, კახიმ მიიწვია რეპეტიციაზე.

– რის რეპეტიციაზე? – ვითომ ამქვეყნად არ იყო, – ჭორაობიდან გამოერკვა დადიანი.

– რა და... ლოგინის... – „დაირცხვინა“ კახიმ.

– მოიცა ერთი, – აბეზარად გაიქნია ხელი „ცოლმა“ და ჭორაობა განაგრძო. 

კახი ჯენტლმენია  და ცოტა ხანს კიდევ დააცადა, მაგრამ ეს „ცოტა ხანი“  საკმაოდ გაგრძელდა, არადა რეჟისორი ელოდება.

– ქალბატონო გულჩინა, – რეჟისორი გთხოვთ...– უთხრა ისევ 15 წუთის შემდეგ.

– რაო, რა მინდაო? – ისევ შთაბეჭდილებებშია „ცოლი“.

– „ლოგინის სცენა“ უნდა გავიაროთ... ლოგინის.

ქალბატონი გულჩინა საბოლოოდ გამოერკვა:

– ეს აუცილებელია?

– რა თქმა უნდა, ქალბატონო გულჩინა.

– გადამრევენ ესენი... მოიცათ ცოტა! – დროებით შეწყვიტა ჭორაობა და კახის მიუბრუნდა.

– კახი!

– გისმენთ, ქალბატონო გულჩინა.

– კაცო... ერთ ფილმში დოდო აბაშიძის ცოლი ვიყავი, ხომ იცი?

– კი, რა თქმა უნდა.

– მეორეშიც დოდოს ცოლი და საყვარელი.

– ვიცი...

– მერე რამაზ ჩხიკვაძის ცოლი ვიყავი...

– ეგეც ვიცი.

– ახლა შენი ცოლი ვარ... ჩემი საკუთარი ქმრის ცოლი ხომ ვარ და ვარ.

– ვიცი... ვიცი... ი... – ამოილუღლუღა კახიმ.

– აბა, თქვე დალოცვილებო, ამდენი „ცოლობის“ შემდეგ მე კიდევ „ლოგინის“ რეპეტიცია მჭირდება?!