მიწებებულები
„ის შეიძლება, სკამისთვის მოკვდეს“
გასული წლის ერთ მშვენიერ დღეს ლატვიის კოალიციური მთავრობა გადადგა, იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ პრემიერ-მინისტრის გადადგომას ლატვიის ორი დიდი პარტია (რომლებიც დანარჩენ ორ პარტიასთან ერთად კოალიციურ მთავრობას შეადგენენ) ითხოვდა. თავის მხრივ, გადამდგარმა პრემიერ-მინისტრმა აღნიშნა, რომ ვერ დაუშვებდა განხეთქილებას, რადგან ლატვიის მთავრობას არ შეუძლია პარტნიორების (შიდა პარტნიორების) გარეშე მუშაობა. ქვეყნის პოლიტიკური ელიტა დარწმუნებულია, რომ პრემიერის წასვლა ერთადერთი საშუალებაა არაპოპულარული მთავრობისადმი საზოგადოების ნდობის მოსაპოვებლად და ფინანსური კრიზისის დასაძლევად. თუ ამას ქართულ რეალობას მოვარგებთ, გამოვა, რომ ლატვიის მთავრობა არაადეკვატურია, რადგან, მაგალითად, საქართველოს მთავრობას, რაკი მტკიცედ სწამს, რომ შეუცვლელია, სკამების გარეშე ცხოვრებას კაბინეტებში დაცემა ურჩევნია.
ანუ არასწორია: „თავს არ მოიკლავს ქართველი, არა, ის შეიძლება, ბრძოლაში მოკვდეს“;
სწორია: „თავს არ მოიკლავს ქართველი, არა, ის შეიძლება, სკამისთვის მოკვდეს“.